Жаратушы жан-алла

МІНӘЖАТ

Құл Қожа Ахмет, қылдым, міне, мінәжат,
Алла, барша құлды азаптан қыл азат.
Ғаріп Ахмет сөзі сөнбес тіріде еш,
Жер астына көмсе де оны шірімес.

Мансұқ болып, қалмайды әсте мазаққа,

Оқыған құл ұрынбас дерт, азапқа.

Оқығанға шафхат қылам фәниде,

Қияметте шапағат бар, әрине.

Құдай маған сыйласа егер жәннатын,

Ұққан жанға ұсынамын шәрбатын.

Тәңір Ием қабыл қылып тілегін,

Махаббаттың шауқы билеп жүрегін;

Пәруардигар нәсіп қылып Жамалын,

Бір, Бар оның бұрсын оңға қадамын.

Құдай қолдап, махшарда оны шат қылсын,

Қиямет күн шын Иесін таптырсын.

Әр мұсылман жәрдем болса дұғаға,

Өлер шақта нұр-и иман сыбаға.

Менің әрбір хикметім – зор ғалам,

Арманда өлер естімеген, сорлаған.

Хикметтерім – дерттілердің дәрмені,

Кім ұқпаса, жолда үзілер әл-демі.

Хикметтерім бар ғаламның дастаны,

Келсе рухым, сұхбаттың ол бостаны.

Хикметтерім – хадистің кен-мазмұны,

Ұқпағандар – адамзаттың азғыны.

Хикметімнен – талаптыға нұр жауар,

Бұзық ойлы бейбақ одан құр қалар.

Хикметтерім – келген пәрмен Сұбханнан,

Бар мағынасы Құран оның ұқ, қарғам!
Бар ғаламның сұлтаны олар – нұры ұшқан
Бір-ақ сәтте қылар шөлді – гүлстан.

Хикметтерім – шауқы шалқар махаббат,

Көз жасыңмен алдырады таһарат.
Намазына Расул Алла имам боп,
Періштелер қауымы келер мейман боп.

Еткен намаз сынықтықпен биязы,

Қабыл болар оның Хаққа ниязы.
Хикметімді ғашықтарға айтыңдар,
Ділі айнадай шыншыл сырын айқындар.

Ылғи соқыр, керең кеуде, тоқ таным,

Ықылым кезіп саф құлдарды таппадым.
Хикметімді сарапшылар естісін,
Сақи жандар – іздегендер Досты шын.

Әділ патша, бір аты оның Садық-дүр,

Жаратылған шашу үшін жарық-нұр.

Хикметімді надан ғана ұқпайды,

Діліқара – кәусар берсең жұтпайды.

Құдайсыздар – жазған хаттан бейхабар,

Пірсіз, сырсыз бейәдепке не айла бар?!

Хатты жазсаң – тілдеріңнен тамсын бал,

Сол арқылы мақсатына барсын дәл.

Діл-имансыз, исламы ойран залым ба? –

Жұртта қалар қияметтің таңында.

Кәміл пірсіз шайқысынған ниеті ылаң, –

Қабыл болмас Құраны оның оқыған.

Екі жастың жетпей жатып біріне,

Балар өзін барша жанның піріне.

Ажыратпай тұрып жақсы-жаманды,

Насихатпен баурамақ бар адамды.

Сөздері оның тұрады өсек, жалғаннан,

Шариғатты тұтқан жандар арланған.

Аңғалдарды түсірмек боп қақпанға,

Әулиенің сөзін тартар көкпарға.
Ұрламақ боп ұл ұятын, қыз арын,
Өткелдерге қояр құрып тұзағын.
Қулығынан шайтан оның жаңылар,
Таңда мақшар жүзіқара неғылар!

Ондай пәле табылмасын жаныңнан,

Жүзі күйсін, сақтан ондай лағыннан!
Соқырларға жарық бердім от-тілмен,
Хақ сөзімен надандарды сөктім мен.

Ғалым болсаң, шын ақиқат аңсаған,

Жан – садақа, жауһар берем мен саған!

Дүр-жауһарды шашу ғып шаш ғаламға,

Ой жеткізіп Хақтан келген кәламға.

Барым құрбан сондай ғалым тап болса,

Қыйналмаймын бар жыйғаным сап болса!

Кәні, жаран! Кәні, естияр, балдырған!

Хақ сөзді айтса ол – жолына қыл жан құрбан!

Шын ғалымдар мұз төсеніп, тас жастап,

Бар ғаламға ақыл құйып, ес қоспақ.

Хақты танып – өзін тану арқылы,

Тапты ынсапты, құлдық ұрып әр түні.

Хикметімді дана естісін, толғансын,

Дастан қылып, мақсатына жалғансын.

Хикметтерім – іс пен сөздің бүтіні,

Ділінде егер болса Мәула зікірі.

Хикметімнен кәміл бір пір тапқаның,

Мойынсұнып, жақындаса Хаққа кім.
Хикметімді сүйер Хаққа жақындар,
Дұға қылып, рахметке батыңдар.

Хикметтерім – кереметті пір еді,

Естігеннің шарапқа мас жүрегі.
Оқыған жан бұл жаһанда қор болмас,
Қашар одан барлық індет ем қонбас.
Қияметте жолбасшымын мен оған,
Дертті болса, шын дәруін бере алам.

Жүз жыл өмір сүрсе де ол қарымас,

Жер астымен айдаса да арымас.
Құдай оны қылады ада тозақтан,
Мәңгі пейіш – қарсы алады азат таң!

Хикметімді оқыса егер пенде-кім? –

Перзентім де, шәкіртім де сол менің.
Хикметімді тұтса кімнің мый-жады,
Өлер шақта болар жолдас иманы.

Ясауи хикметтерін даналар

Ести көрсін – Бар мақсатқа ол барабар.

Бір түйірін алсын жауһар кенінен,

Алмағандар қасіретке көмілер.

Құлаққа ілмес бұл сөзімді хас надан,

Адам деме, ол хайуаннан аспаған.

Бұл хикмет хақ сөзінен шыққан-дүр,

Естігенге рахмет жауар – құт-жаңбыр.

Хикметімді бекем тұтқан ойлы жан,

Құдай оны азат қылар қайғыдан.

Ақиқаттың үлес алып бағынан,

Пейішке енер кейіппен ол шадыман.

Хикметтерім – Хаққа мадақ. Асықпын.

Жан дертінің шын дауасы ол ғашықтың.
Хикметтерім бал-кәусардың шендесі,
Барлық сөздің ішінде жоқ теңдесі.

Хикметтерім – сыйы Алланың сапарда, –

Астағфарды кім көп айтса сахарда.
Оның шайтан тұта алмайды жолынан,
Хақ Мұстафа жетектегей қолынан.
Үмбетім деп мейірленер пайғамбар,
Әзәзілді Құдай өзі ойрандар.

Хикметімді дертсіздерге жеткізбе,

Жауһарымды надандарға өткізбе.
Ясауи хикметтері – бақыт-бал, Ғашық-шарап, –
Бір тамшысын татып қал.
Шарабынан татсаң егер ғашықтың,
Хақ Дидарын көруге енді асыққын!