Пейіш пен Тозақтың айтысы

Пейіш, тозақ таласар, таласуда баян бар,
Тозақ айтар:
мен артық, менде Перғауын, Һаман бар.

Пейіш айтар:

білмейсің, сенде қандай талғам бар?! –
Перғауын, Һаман сенде-дүр, менде Жүсіп, Кенған бар.

Тозақ айтар:

мен артық, дүниепарас көп құл жүр,
Қолдарына салынған алмас кісен, от-шынжыр.

Пейіш айтар:

мен артық, мен – пайғамбар мекені,
Алдарында олардың: кәусар, һүр мен нөкері.

Тозақ айтар:

мен артық, менде жөйіт, тарса бар,
Жөйіт, тарса тәндерін сансыз азап паршалар.

Пейіш айтар:

мен артық, менде иманды құлдар бар,
Момындардың алдында шексіз нығмет – гүлзар бар.

Тозақ айтар:

мен артық, залым құлдар бар менде,
Залымдарға беретін зәһар – менде, зәр – менде.

Пейіш айтар:

мен артық, ғалым құлдар – төрімде,
Аят, хадис, құран бар ғалымдардың көңілінде.

Тозақ айтар:

мен артық, алаяқ бар – қойынымда,
Оттан ескен кісен бар мұнафықтар мойынында.

Пейіш айтар:

мен артық, менде – хақ жол тұтқандар,
Сопылардың көңілінде зікір, пікір, Сұбхан бар.

Тозақ айтар:

мен артық, бейнамазды аяр бар,
Бейнамаздың мойынында жылан менен шаян бар.

Пейіш айтар:

мен артық, менде – Дидар-Мұратың,
Жар Дидарын көрсетер бар Рахман-Рахым.

Тозақ сонда тақ тұрды, пейіш көкке самғады, ал,

Құл Қожа Ахмет, не білдің? –
Білдіруші Алла бар.

ӘбубӘкір Сыдық хақында

Көрген бойда-ақ иланған Әбубәкір Сыдық қой,
Ұстын болып қыйналған Әбубәкір Сыдық қой.

Мұңдасқанда зарлаған,

құлдыққа бел байлаған,
Іші-бауырын қарнаған Әбубәкір Сыдық қой.

Бір сөзінен қайтпаған,

сырын әркез сақтаған,
Ғапыл болып жатпаған Әбубәкір Сыдық қой.

Сүйгендерді тап қылған,

қызын қолдан тапсырған,
Қол қусырып тақ тұрған Әбубәкір Сыдық қой.

Жеткен айтқан сөзіне,

түскен Рухтың тезіне,
Сенген Расул өзіне Әбубәкір Сыдық қой.

Мұхамметке қайын ата,

қылған емес еш қата,
Ерте тұрған, кеш жата Әбубәкір Сыдық қой.

Құл Қожа Ахмет толғасын –

үңгірдегі жолдасын,
Ғаріптікке, олла, асыл Әбубәкір Сыдық қой.

Омар хақында

Сәни* досы Расулдың әділетті Омар-дүр,
Мүмін жары асылдың әділетті Омар-дүр.

Біләлге азан айттырған,

шариғатты хат қылған,
Дін шырағын жақтырған әділетті Омар-дүр.

Қағба есігін аштырған,

барша пұтты ылақтырған,
Расул көңілін хош қылған әділетті Омар-дүр.

Шариғатқа күш-қорған,

тарихатты ұстанған,
Ақиқатты түс таныған әділетті Омар-дүр.

Әділеттің жолында

құрбан қылған ұлын да,
Қалған шындық шыңында әділетті Омар-дүр.

Шырақ болып парлаған,

дін жолынан танбаған,
Жөнсіздікке бармаған әділетті Омар-дүр.

Міскін Ахмет, жол алғын,

әлсіздікті доғарғын,
Сонда рухы болар – нұр әділетті Омардың.

жүктеу/скачать 86,28 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: