Жеке жазылушылар үшін 65367 1 жылға 3083,04 3274,80 3427,68 Мекемелер мен ұйымдар үшін

Кешті Қазақстан Жазушылар 

одағы басқармасы төрағасының 

бірінші орынбасары Ғалым Жайлы-

бай ашып, Қазақстан Жазушылар 

одағы басқармасының төрағасы, 

Сенат депутаты Нұрлан Оразалиннің 

құттықтауын табыстады. Ақындар 

Ақұштап Бақтыгереева мен Қатира 

Жәленованың арнаған өлеңдерін 

оқыды. 

Кеш тізгінін қаламгерлер, ме-

Көпішев пен Ырым Кененбай қолға 

алып, негізгі баяндаманы «Ана 

тілі» баспасының директоры Жақау 

Дәуренбеков жасады. Баяндамашы 

жазушы Мағира Қожахметованың 

өмір жолына, шығармашылығына 

кеңінен тоқталды. «Жантәсілім», 

«Әлем-әуен» кітаптарының құнды-

лығын атап өтіп, бүгінгі нарық за-

манында «Балбұлақ», «Дертке дауа» 

тая бастаған жанарынан төгілген жас 

жүзіндегі әжім жолдарын қуалады.

Демалыссыз, тынымсыз еңбек еткен 

қиын шақтарды бастан кешкеннің әсері 

ме, денсаулығы да сыр бере бастағанын 

байқаған ол сатушылықты қойып, мек-

тепке қайта оралады. Зейнеткерлікке 

шыққалы бері тұңғышы Мараттың 

қолында тұрады. Зәуре апа үшін басқа 

балалары бір бөлек те, Мараты – 

біртөбе.  «Келін  енесінің  то пы  рағынан 

жаралады» деген рас. Келіні Гүлсім 

ене тәрбиесін көрген, сыпайы. Зәуре 

апа еңбек еткен мектепте оқытушы. 

Немересі Саматтың келіншегі Лаура да 

сол мектепте мұғалім. Тұңғыш немересі 

Гүлжан әже жолын жалғастырып, 

Шымкент қаласындағы іргелі білім 

орда ларының бірінде ұстаздық етуде. 

Аузынан шүкірі түспеген Зәуре 

апа балаларының өмірден өз орында-

рын тапқанына дән риза. Жүрегінде 

ізгілік, жүзінде мейірім шуағы ұялаған 

еңбекқор жандардың ошағын үлгілі 

отбасы деуге негіз бар. Отағасының 

жаққан отын өшірмей, шаңырағын 

шайқалтпай, бес баласын білімді азамат 

етіп тәрбиелеумен бірге жастайынан 

еңбекке баулыды. 

Үлкен ұлы Марат – кәсіпкер. Оның 

иелігіндегі «Самат-2» шаруа қожалығы 

өз қаржысына зығырмай шығаратын 

цех ашып, ауылдағы сегіз адамды 

жұмыспен қамтыған. Алдағы кезде 

көрпе-төсек дайындайтын шағын за-

уыт ашпақшы. Жетісай қаласында 

тұратын екінші ұлы Болат та кәсіпкер. 

Ал Мұраты ата-анасының жолын қуып, 

ұстаз дықты таңдады. Ж.Тұяқбаев атын-

дағы жалпы орта мектебінде бейне-

леу өнерінен дәріс береді. Кенжесі 

Қанат сауда саласында. Қазір оның да 

жекеменшік дүкені бар. Бақытты ана 

16 немере мен 6 шөберенің шаттығына 

бөленіп отыр.

Оңтүстік Қазақстан облысы

Мақтаарал ауданы

журналдарын шығарып отырғандығы 

Мағираның ерлігі ретінде бағаланды. 

Сондай-ақ ақын-жазушылар Сей-

фолла Оспан, Қуанышбай Құрман-

ғалиев, Кәдірбек Сегізбаев, Орыс-

бай Әбділдаев, т.б. замандастары 

естеліктерімен бөлісті. 

Мерей

Өлең-жырым – жүрегімнің аңсауы, 

Өлең-жырым – асқар таудың таң шағы. 

Өлең-жырым – қыран сөздің тұғыры, 

Онан биік емес хан тағы.

Ақ ниетім, ақ тілегім осы өлең,

Өнер сүймес пенделерге дос емен.

Өнер сүйгіш, өлең сүйгіш жұртыммен, 

Көк теректей көгереді көсегем.

Көгереді ақыл, сана, арманым,

Көгереді гүлге толы жан-жағым. 

Қапелімде үзіліп қалса бір тамыр, 

Ән-жырыммен келеді ылғи жалғағым.

Шабыт деген – алтын теңіз, алтын кен,

Өтсем деймін айдыныңда шалқумен. 

Ортаймайтын ырысындай ұлтымның, 

Тағдырым бір, таң нұрым бір халқыммен.

ДОСТЫҚ ТуРАЛЫ

Мен көктемнің кұйттай сандуғашымын,

Достарыма құпиям жоқ жасырын.

Достық – менің тот баспайтын асылым, 

Достық – менің сырласатын ғашығым.

Достық – менің шырқап салған ән-жырым, 

Достық – менің толастамас жаңбырым. 

Достық – менің шуағым ол күнімдей, 

Достық – менің тамылжыған таң нұрым.

Менің досым терек, жиде, қайың да,

Олар барда салынбаймын уайымға. 

Жаратқаның рас болса адам ғып – 

Ей, Тәңірім, достарымнан айырма.

ОТАН

Отаным, достық Отаным,

Сөнбес маздақ ошағым.

Жырымды саған арнаймын,

Әнімді саған қосамын.

Отаным – сенсің ырысым,

Бабамның, өлмес жырысың. 

Тамырымның қанысың,

Көзімнің қарашығысың.

Мекенім сенсің тұрақты,

Рухым сенсің қуатты.

Толықсып туған айымсың,

Күнімсің батпас, шуақты.

ТуҒАН ХАЛҚЫМА

Биіктеп кетемін мен халқым десем, 

Толғандай шуақ, нұрға алтын кесем. 

Жемісі мол бұтадай жерге иіліп, 

Тағдырымның сан қилы нарқын кешем.

Бір қолыма байырғы кетпенімді ап, 

Қалам ұстап бір қолға кеткенім хақ.

Саған арнап төгемін жыр нөсерін,

Саған арнап еккенім миуалы бақ.

Халқым сен деп туылдым мен өмірге, 

Тек өзіңе өнерім, өлеңім де.

Меруерт тұнған түбіне теңіздейсің, 

Аларым да көп екен, берерім де.

Аспанымнан жарқырап ай туады,

Күн де шығар тамылжып май шуағы... 

Тек сен үшін тамшылап маңдай терім, 

Тек сен үшін ән-жырым айтылады.

Рәһиләм МуЗӘПӘРОВА

АЛМАТЫ

Қаламгерге құрмет көрсетілді

Содан былай жиі араластық. Ауруханада 

жатқанда көңілін сұрап тұрдым. Соңғы рет 

Ғайнікен Бибатырова екеуіміз барғанбыз. 

Ол бізге: «Денсаулығым онша болмай 

тұр, егер олай-бұлай болып кетсем, мені 

жөнелтуді екеуіңе тапсырам. Осы ойымды 

алдын ала айтып қояйын деген едім» деді. 

Бұл бізге артылған ауыр жүк еді. Алайда ол 

кісіні біз ғана емес, ел-жұрты болып соңғы 

сапарға шығарып салды. 

Патшайым Тәжібаеваға келетін 

болсақ, бұл кісі қазақ әйелдерінен 

шыққан тұңғыш геология-минерало-

гия ғылымының докторы. Республика 

Ұлттық Ғылым академиясының алғашқы 

корреспондент-мүшелерінің бірі. 

Еңбек жолын Ғылым академиясының 

Геология институтында бастап, 48 жыл 

осы институтта еңбек етті. Зертхана 

меңгерушісі болды. Кезінде Одақтық 

Академия басшылары: «Сіз қашанғы 

зертхана басшысы болып отыра бересіз. 

Ресейдің бір ғылыми институтын 

басқаруға жіберсек қалай қарайсыз?» 

деген екен. Жеріне, еліне, Алатауына 

ғашық Пәтекең ойлана келе: «Мен мына 

тауымды, жерімді, елімді қалай тастап 

кетемін» деп келісім бере қоймапты. 

Патшайым Тәжібайқызы 1963 жылы 

Қазақ КСР Жоғарғы Кеңесіне депу-

тат болды. Бірінші сессияда Жоғарғы 

Кеңес Төрағасының орынбасары болып 

сайланды. Осы сессияда мен Жоғарғы 

Кеңес Төралқасының хатшысы бо-

лып сайландым. Сөйтіп бірнеше жыл 

қызметтес, серіктес болдық. Талай рет 

шетел парламентінің делегацияларын 

бірге қарсы алдық. 

Пәтекең көптеген халықаралық 

геологиялық конгрестерге, конферен-

цияларға қатысып, байыпты баяндама-

лар жасады. Ағылшын тілін де біршама 

меңгерген еді. Өлең де шығаратын өнері 

болды. 

қатар қызмет еткенім. Олардың ішінде 

жаңа өзің атап кеткен екі кісі де бар. Са-

быр Біләлұлы туған еліне адал қызмет ет-

кен, ардың, тектіліктің еншісін иеленген 

азамат еді. Ол кісінің елі үшін тындырған 

бір игілікті ісіне тоқталайын. Алаштың 

ардақтысы Тұрар Рысқұлов көп жылдар 

бойы «халық жауы» атанып келді ғой. 

Кеңестік жүйе Т.Рысқұловты ақтауға 

асыға қойған жоқ. Осы маңызды жұмыс 

С.Ниязбековке тапсырылады. 

Сабыр Біләлұлының одақтық, рес пуб -

ликалық мұрағат құжаттарын ақтарып, 

тағылған айыптардың негізсіз екенін 

дәлелдеп шыққаннан кейін ғана Тұрар 

есімі ардақтыларымыздың қатарына 

қосылды. Сәбең ғалым емес, идеоло-

гия жұмысына басшылық етіп отырған 

адам да емес бірақ соған қара мастан, 

Димаш Ахметұлының осы шаруаны 

С.Ниязбековке сеніп тапсыруы көп жайт-

ты аңғартса керек. 

Мына бір оқиғаны да айта кетейін. 

1986 жылы республика басшылығына 

Г.Колбин келгенде Д.Қонаевтың ізіне 

шам ала түскені белгілі. Сол уақытта 

Колбин С.Ниязбековті шақыртып: «Сіз 

Қонаевтың кемшіліктерін көп білетін 

адамдардың бірісіз» деп сыр тартпақшы 

болады ғой. Сонда Сәбең былай деп жа-

уап береді: «Мен Димаш Ахметұлымен 

б і р г е   б а с ш ы   о р ы н д а р д а   к ө п   ж ы л 

қызметтес болдым. Ол кісінің мынадай 

кемшілігі болды деп айта алмаймын. 

Мәселелер ақылдасып шешілетін. Егер ол 

кісі қателескен болса мен де қателестім. 

Бірге жауап беруге тиіспін». Осының өзі 

Сабыр Біләлұлының турасын айтатын, 

адал азамат болғандығын аңғартады. 

Бәйкен Әшімұлын білуім 1963 жылы 

басталды. Республика Жоғарғы Кеңесіне 

депутат және Төралқа мүшесі болды. 

1968 жылы Талдықорған облыстық пар-

ын сұрасақ. Кәнекей, пікір алмасайық, 

кімнің сөйлегісі келеді?» демей ме.

Зал ішінде шыбын ызыңы естілердей 

тыныштық орнайды. Бәрі төмен қарап 

қалған. 

Осы кезде бірінші болып сөзді Шай-

дахмет Серғазин алады. Ол бүгежектемей, 

жалтақтамай турасына көшіп, бұл 

ұсынысты халық қолдамайтынын айтады. 

Бұған нақты дәлелдер келтіреді. 

Бұл сөз өлке хатшысына ұнамайды. 

Ұлтжанды азаматты қудалауға кіріседі. 

Партия қатарынан алып, Социалистік 

Еңбек Ері атағынан айырмақшы бола-

ды. Шәкеңе ара түсіп, нақақ жаладан 

құтқарған Дінмұхамед Ахметұлы Қонаев 

болды. 

– Ел көз тігіп отырар жауапты орындар

– Оңай емес, әрине. Бірақ сенім 

білдіргеннен кейін сол сенімді ақтау 

парыз. 

да Тал дықорған облысы Алматы об-

лысына қосылды. Алматы облыстық 

партия комитетінің пленумында об-

ком хатшыларының бірі ретінде сай-

ландым. Алғашқы екі жылда маған 

кадр мәселелерін шешу, әкімшілік 

мекемелерінің жұмысымен шұғылдану 

тапсырылды. Партиялық жұмыста 

тәжірибем аз болатын. Жас жағынан да 

обкомның көптеген бөлім меңгерушілері 

мен хатшыларынан әлдеқайда кіші едім. 

Оның үстіне әйел адаммын. 

Орталық партия комитетінің хат-

шысы Г.Козлов және партиялық-

ұйымдастыру бөлімінің меңгерушісі 

Н.Дыхнов шақырып, әңгімелескенде 

«Сіздер маған жауапты жұмысты тапсы-

рып отырсыздар. Ол үшін рақмет. Бірақ 

сенімнен шыға алмай, Сіздерді ұятқа 

жауап берудің орнына егде тартқан 

оқытушы үнді халқының ескі аңызын 

айтып берді.

– Баяғыда, өте ерте заманда үндінің 

бір патшасы: «Кімде-кім өз әйелінің 

айтқанымен жүрмей, өз билігі өзінде ғана 

болатын ер-азамат болса маған келсін. 

Алтынмен аптап, күміспен күптеп, оның 

үстіне жүйрік тұлпар беремін» дейді. 

Талайдың делебесі қозып оңай олжаға 

қарқ болғысы келгенімен, әйелімен сана-

са қоймайтын еркек шыға қоймапты. Ара-

да біраз уақыт өтеді. Бір күні патшаның 

алдына бір адам келіп, «Ұлы патшам! Мен 

өз әйелімнің айтқанына көнбейтін адам 

едім. Сізге соны хабарлауға келіп тұрмын» 

дейді. Елде әйелінің айтқанына көнбейтін 

бір адамның болса да табылғанына патша 

қуанып, дереу сыйлықтарын алғызады. 

Бірақ бірі боз, бірі қара екі тұлпарды 

қатар қойып, таңдап алуға әмір етеді. 

Өмірінде мұндай байлықты өңі тұрмақ 

түсінде көрмеген әлгі бейбақ абыржып, 

патшаға жалыныпты.

– Ұлы патшам! Тездетіп үйіме барып, 

әйеліммен мына тұлпардың қайсысын 

алу керектігін ақылдасып келейін. Соған 

рұқсат берсеңіз екен, – дейді. 

Сол айтқандай біздің елімізде әйел 

қауымынсыз күніміз қараң, – деп сөзін 

аяқтады. «Сөз тапқанға қолқа жоқ» деген 

ғой, біз бұған күлісіп алдық. 

Бір кездесуде «Сіздің ұлтыңыз кім, 

қазақ деген қайдан шыққан сөз?» деген 

де сауал қойылды. Орнықты жауап бе-

руге тырыстым. Тағы бірде Үндістанға 

барғанда үнді-кеңес достық қоғамының 

мүшелерінің бірі Вазирани атты әйелге 

ескерткіш ретінде Күләш Байсеитованың 

пластинкалары мен суреті бейнеленген 

төсбелгі тарту еттім. Ол Күләш жайлы 

мәліметтерге қаныққаннан кейін «Өзіңіз 

ән саласыз ба?» деген сауал қойсын. 

Хиуаз Доспанова есімі халқымызға 

жақсы таныс. Кешегі отты жылдарда 

ұшақтың штурманы болып, талай мәрте 

жау тылын талқандаған. Соғыстағы 

ерлігі үшін оған Халық қаһарманы атағы 

берілді. 

Хиуаз апамыздың есімімен комсомол 

саласында жүргенде жақсы таныс бол-

дым. Жиі кездесетінбіз. Ол кісі алғашқыда 

Республика комсомол комитетінің хат-

шысы, кейін бірінші хатшысы болды. 

Жоғарғы Кеңес Төралқасының хатшысы 

қызметін де атқарған. Алматы қалалық 

партия комитетінің екінші хатшысы да 

болды.

ертерек қол үзді. Соғыс салған жараның 

кесірі ғой. Әйтпегенде алар асулары, 

шығар биіктері әлі алда еді.

Зәуре Сәдуақасқызы Омарова есімді 

апамыз болды. Днепропетровскідегі 

тау-кен институтын бітіріп, шахта ди-

ректорына дейін көтерілді. Қазақ КСР 

Жоғарғы Кеңесіне алты рет депутат 

болып сайланды. Алматы облыстық 

атқару комитетін басқарды. Республи-

ка Министр лер Кеңесі төрағасының 

орынбасары, Әлеуметтік қамсыздандыру 

министрі болды. Көрдіңіз бе қазақ 

қызының қолынан қандай іс келетінін!

Рабиға Жәңгірқызын қалай естен 

шығаруға болады?! 1943-1948 жылдары 

Қазақстан Орталық партия комитетінің 

әйелдер арасындағы жұмыс жөніндегі 

бөлім меңгерушісі. Мәскеудегі Жоғары 

партия мектебін тәмамдағаннан кейін 

Орталық партия комитетінде жауапты 

қызмет атқарды. Зейнеткерлікке шығар 

алдында Алматы обкомында парткомис-

сияны басқарды.

Рабиға Жәңгірқызының ана ретіндегі 

үлгісі қызметте жүрген қазақ қыздарына 

өнеге дер едім. Басшы қызметте жүрген 

әйелдердің көпшілігі көбіне бір баламен, 

мықтағанда екі баламен шектелетіні бар. 

Ол кісі төртінші перзентін қырықтың 

қырқасына шыққанда дүниеге әкелді. 

Жетісу өңірінің әйелдері арасын-

да партия және кеңес салаларында 

жоғары басшылық қызмет атқарған 

Батима Сақауова да көпшілік құрметіне 

бөленген жандардың бірі. Сонау жыл-

дары Байкен Әшімұлы Талдықорған об-

лысына басшылыққа келіп, қолынан іс 

келетін әйел адамдарды сұрағанда атын 

атаған қызметкерлердің бірі осы Бати-

ма Есболатқызы еді. Ол кезде Гвардия 

аудандық атқару комитетінің төрайымы 

болатын. Байекең облыстық атқару 

комитеті төрағасының орынбасарлығына 

дейін жоғарылатты. Екінші ұсынған 

адамым Шаңқанай селолық комитетінің 

төрайымы Зылиха Тамшыбаева еді. 

Кәдімгі жиырма жыл совхоз директоры 

болған, Социалистік Еңбек Ері Зылиха 

Тамшыбаева. 

Зылихаға келетін болсақ, онымен 

арадағы туыстыққа бергісіз таныс-

тығымыз мен облыс жастарына жетекші 

болып жүрген кезімізден басталды. Сол 

уақытта ол бастаған жастар комсомол-

жастар фермасын ұйымдастырған еді. 

Жиі кездесуіміз арқылы бір-бірімізге 

деген сенімділік арта түсті. Әпке мен 

сіңлідей болып араластық. Зылиха 

1971 жылы «Еңбекші» совхозына ди-

ректор болып тағайындалғанда совхоз 

аудандағы экономикалық көрсеткіші 

жағынан артта қалған шаруашылық 

болатын. Арада біршама уақыт өткенде 

совхоздың экономикасы да, мәдениеті де 

өзгеріп сала берді. Жағымды жаңалықтар 

шаруашылықтың жаңа басшысының 

іскерлігі, елге жанашырлығының 

арқасында орын алып еді.

Б і з д е н   к е й і н г і   б у ы н   а р а с ы н -

да Ақмарал Арыстанбекова, Бірғаным 

Әйтімова, Мадина Жарбосынова, 

Зәуре Қадырова, Шамша Беркімбаева, 

Светлана Жалмағамбетова... есімдері 

халыққа белгілі. Олардың қатары толыға 

беретіндігіне еш күмән жоқ. 

Қазақ қыздарының араласпайтын са-

ласы жоқ. Білім беру, денсаулық сақтау, 

руханият... салаларында жемісті еңбек 

етуде. Тәуелсіз мемлекетіміз де олардың 

еңбегін бағалап, сый-құрметтен кенже 

қалдырып жатқан жоқ.

–  Сіз кезінде қоғамдық негізде 

Не айтарымды білмей қалдым. Көптің 

алдында ән салып көрмеген едім. Әлгі 

әйелдің көңілін жыққым келмей, бір 

жағы намысқа тырысып Шәмшінің 

«Қайықтасын» әнін айттым. Шетелге 

шыққанда мұндай жайттар жиі кездесетін. 

– Аналар мен арулар мерекесі де таяу. 

– Қазақ халқының әйел затына деген 

құрметі ерекше. Өткен тарихымызға көз 

жіберсек бұған көп мысал келтіруге бола-

ды. Ананы аялап, қыз баланы әлпештеп 

өсірген. Осы құрметке сай болуымыз 

керек.

Бүгінгі уақытты кешегі заманмен 

белсенділігі артқан шақ. Алайда солай 

екен деп ерсі әрекеттерге баруға болмай-

ды. Алла Тағала әйел етіп жаратқаннан 

кейін өз орнымызды білуге тиістіміз. Ер-

азаматтың аты – ер-азамат. Азаматтары-

мызды қадірлей білгеніміз жөн.

Некеге отырған соң қыздарымыз 

құқығын елу пайызға кемітіп, міндетін 

ж ү з   п а й ы з ғ а   а р т т ы р ғ а н ы   а б з а л . 

Отбасылық өмір бітпейтін «құрылыс», 

оны жөндеп, сылап-сипап, сәнін келтіріп 

отыру, ең алдымен әйелдің парызы. 

Ө м і р   б о л ғ а н   с о ң   қ и ы н д ы қ   т а , 

ауыртпалық та кездеседі. Осындайда 

Қ

кездесіп, болған жайды ол кісіге 

болдым. Ғылыми жұмысымның жобасын 

тілге тиек еттім. Онымен қызметтен және 

қоғамдық жұмыстардан тыс шұғылданып 

жүргенімді айттым. «Егер Сіз керегі жоқ 

десеңіз жұмысымды доғарып, еңбегімді 

кітапша етіп шығарсам да өкінбес едім» 

дедім. Сол кезде Димекең: «Жұмыс 

қорытындысын мамандандырылған 

ғылыми кеңестер шешеді, сондықтан 

ешкім доғар демеуі тиіс» деді. Бұл сөз маған 

зор күш-қайрат берді. Кейін Мәскеудің 

М.Ломоносов атындағы университеті 

мен Бүкілодақтық заң институтының 

секцияларынан жұмысымды өткізіп, 

Өзбекстан Ғылым академиясында 1970 

жылы қорғап, философия ғылымының 

кандидаты атағын алдым. 

Димаш Ахметұлы басқарған жыл-

дары әйел кадрларын өсіруге, олар-

ды жауапты қызметтерге тағайындауға 

көңіл бөлінді. Мәселен, Л. Ғалымжанова 

М ә д е н и е т   м и н и с т р і ,   З . Т р о ц е н к о 

Мемлекеттік статистика басқармасының 

бастығы, Б.Бөлтірікова Министрлер 

Кеңесі төрағасының орынбасары және 

Сыртқы істер министрі, А.Часовникова 

Қазақ КСР-і Жоғарғы Кеңесі Төралқасы 

төрағасының орынбасары болды... 

–  Сіз кезінде жоғары лауазымды 

– Сөзімнің басында айтып кеттім 

ғой деймін. Менің үлкен қуанышым 

тия комитетінің бірінші хатшысы болып 

тағайындалды. «Облыста бұрын қызмет 

істедіңіз. Қолынан іс келетін, келешегі 

бар жастардан, әсіресе әйел адамдардан 

кімдерді айтар едіңіз?» деп ақылдасқаны 

бар еді. Осының өзі Бәйекеңнің кішілігі 

мен кісілігі болатын. Оның орнында 

басқа біреу болса өзгенің ақыл-кеңесін 

тыңдай қояр ма еді... 

2006 жылы менің «Елім деп соққан 

ж ү р е к т е р і »   д е г е н   к і т а б ы м   ж а р ы қ 

көрді. Сонда өзім жақсы білетін, туған 

еліне еңбегі сіңген бірқатар азаматтар 

жөнінде жылы лебізімді білдіргенмін. 

Олардың ішінде жоғарыда аталып өткен 

үш азаматтан басқа Мәсімхан Бейсе-

баев, Асанбай Асқаров, Шахмардан 

 Есенов, Шәңгерей Жәнібеков, Мұстахим 

Ықсанов, Ширақбек Қабылбаев, Қали 

Қайшыбаев, Рымбек Илияшев, Шайдах-

мет Серғазин, Жексенбек Еркінбеков, 

Михаил Есеналиев және басқалар бар. 

Бұл азаматтардың әрқайсысы жөнінде 

кеңірек тоқталуға болады. Алайда оны 

газет беті көтермейді ғой. Мәселен, 

Шәкеңнің – соғыс ардагері, кезінде 

аупартком хатшысы, ауатком төрағасы 

қызметтерін атқарған, мұнан соң Алма-

ты қаласында құрылыс басқармасында, 

қаладағы инжинерлік зерттеу инс-

титутында еңбек еткен Шайдахмет 

Серғазиннің бір өжеттігін айта кетейін. 

1960 жылы Н.Хрущев Қазақстанға, 

Тың өлкесіне келмекші болады. Ол кезде 

Тың өлкесі партия комитетінің бірінші 

хатшысы Т.Соколов деген болатын. Әлгі 

кісі сапар қарсаңында қалалық, аудандық 

партия комитеттерінің жетекшілерін, 

ауатком төрағаларын жинап, жиналыс 

өткізеді. Сонда былай дейді: «Ақмола 

қаласының атын өзгертіп, қалаға Хрущев 

есімін беру жөнінде ұсыныс бар. Өлкені 

тікелей Москваға бағынатындай болу-

қалдырам ба деп қорқамын...» деген едім. 

Олар көмектесетіндіктерін, алайда міндет 

талабынан  көріну  өзіме  бай ла ныс ты 

екенін айтты. 

Осыдан кейін бар күш-жігерімді 

жұмысқа жұмсадым. Маған көмектескен, 

қолдаған күйеуім Шапағат болды. Ол 

кісі майдангер, соғыс кезінде Берлинді 

алуға қатысқан. Кейін комсомол, партия 

саласында қызмет етті. Әке-шешем де 

көмегін аямады. Ол кезде ұлдарымыз 

Бауыржан екінші сыныпта, Бақытжан 

бірінші сыныпта оқитын. Ата-анам бала-

ларды қамқорлықтарына алды. 

Осылай-осылай қалыптасып кеттік 

қой.