Аристотель философиясында адам және қоғам өмірі мәселелері айтарлықтай орын алған.
Аристотель алты түрлі мемлекеттік жүйені ажыратады. Олардың үшеуін – монархияны (жеке абсолютті билік), аристократияны (таңдаулы топ билігі), политияны дұрыс деп, ал келесі үшеуін – тиранияны (зорлық, рақымсыздық), олигархия (шағын топтың саяси, экономикалық үстемдігі) мен демократияны (халық билігі) дұрыс емес деп есептейді.
Этика мәселелері Аристотель философиясында мәнді орын алды.
Аристотель моральдық қатынастардың әлеуметтік құрылымын тұрғызды және өнегеліліктің негізгі қағидасын қоғамдық қатынастардан іздеді.
Ол жеке, қоғамнан бөлектенген, аласталған адамдарда өнегелілік пайда болмайды, тек қана қоғамда мінез-құлық рақымшыл, рақымсыз болуы мүмкіндеп есептеді. Рақымшыл мінез-құлық өзінің саналылығымен, жақсы ниеті, мақсатты әрекетімен, бәрінен бұрын әділеттілікке жетуге талпынысымен ерекшеленеді. Әділеттілікдеп Аристотель тек заңға сәйкес келетінді ғана түсінеді. Сондықтан кез келген заңды бұзушы – әділетсіз.
Оның «Адам – саяси (қоғамдық) жануар» деген сөзі кең таралып кетті.
