Кіріспе кіріспе

"Тоқырау" кезеңі дейтін 1971-1985 жылдар аралығында Қазақстанэкономикасы бұрынғысынша техникалық прогреске қабілетсіз, қарабайыр әдіспеналға басты. Бұл жылдары өнеркәсіпті өркендетуге 40,8 млрд. сом немесе халықшаруашылығына бөлінген барлық қаржының 32 пайызы жұмсалды. Негізгіөндірістік қорлар 3,1 есе артып, оның ішінде химия және мұнай-химиясында6,5 есе, машина жасауда 4 есе, отын өнеркәсібінде 3,8 есе ості. 15 жылішінде өнеркәсіп өнімінің жалпы көлемі екі есе, ал машина жасау, химияәнеркәсібі сияқты салаларда үш еседен астам артты. Энергетикада электрқуатын өндіру одан ары шоғырланып орталықтандырылды, 1975 жылыреспубликаның барлық кәсіпорындары дерлік бір орталықтан энергияменжабдықталды. Шевченко қаласында шапшаң нейтронға негізделген, дүниежүзіндегі аса ірі атом реакторы жұмыс істеді. Минерал тыңайтқыштар шығарутопызыншы бесжылдыкта 1,8 есе, сары фосфор өндіру 2,5 есе кобейді Машина жасау және металл өңдеу саласындағы өсудің жылдық орташа қарқыны 12 пайызғажетті,Бұл көрсеткіштер оныншы және он бірінші бесжылдықтарда да кеміген жоқ . 1980 жылы 250 ге жуық кәсіпорын, ірі өндірістер мен цехтар қатарға қосылды,өндірістің жаңа салалары пайда болды. Дегенмен, осы жылдарда КСРО бірыңғайхалық шаруашылығы жүйесіне әбден кірігіп кеткен Қазақстан экономикасықалыпты да қарқынды дами алған жоқ. Республика өнеркәсібінің жартысынажуығы одақтық министрліктің қарамағында болды. Одақтық ведомстволарреспубликадан шикізат ресурстарын сорып алып, аса зор пайда тапты. Бірақ.олар Қазақстан бюджетіне инфрақұрылымды дамытуға қаржыны жұмсамады депайтуға болады. Олар өз қарауындағы кәсіпорындар арқылы жылына 15 млрд. сомжалпы табыс алып отырса да, республикалық бюджетке бар болғаны 31 мпн. сомнемесе 1 пайыздан аз қаржы аударды. Міне, осындай және тағы да басқасебептермен байланысты өнеркәсіп өнімінің кейбір түрлерін өндіру жөніндег.жекешелеген экономикалық көрсеткіштер бойынша жоспарлық тапсырмаларсрындалмады. Ондірісті жоспарлауда кемшіліктер орын алды, жаңа өндірістіккуаттар кешігіп іске қосылды.