a. Dilin iç imkanlarından faydalanarak yapım ekleriyle kök ve gövdelerden
yararlanarak [12, 301-304]: esim+dik ‘zamir’, lep+ti (söylem) ‘ünlem cümlesi’,
köp+tik ‘çokluk’, kosım+şa ‘ek’, basta-ma ‘giriş’, kıstır-ındı (söylem) ‘ara cümle’;
b. Kelime birleştirme (sintaktik) yolundan yararlanarak [12]: bolımdı söylem
‘olumlu cümle’, karatpa söz ‘hitap sözü’, lep belgisi ‘ünlem işareti’, bas katırğış
‘bulmaca’;
c. Genel dilden kelime aktarma içerisinde yer alan metafor yoluyla terim yapma
yolundan yararlanarak: jalğav (sözlük an.: ip parçası, ekleme) > jalğav (terim anlamı:
çekim eki’, ray (sözlük an.: tavır, davranış, durum) > ray (terim an.: dilek kipi,
tasarlama kipi);
ç. Tarihi Türkçe metinlerden sözcük aktarma yoluyla terim yapma yolundan
yararlanarak: köl>köl ‘göl’, tag>tav ‘dağ’, eb>üy ‘ev’, til>til ‘dil’, vs. [13, 3];
d. Günümüz Türk lehçelerinden yararlanma yolundan yararlanarak: O, ‘dili birin,
dileği bir’ diyerek bu tür kullanımların Türk lehçeleri arasında ortak terim hazinesini
zenginleştireceğini ifade eder: ‘ölketanuv (KazT), ölkö taanuu (KırT)’.
e. Yabancı dillerden alınan kelimeleri Kazakçanın kurallarına uygun hale getirerek
terim oluşturma yolundan yararlanarak [14]: halķa (Ar.) > alka ‘kurul, heyet’, keyf
(Ar.) > keyip “tip”, fütürist (Fr) > putırşı “gelecekçi”, vekil (Ar.) > ökil “vekil”, lift:
kötergiş ‘asansör’, structura: qurılım ‘yapı’, hâcet (Ar.) > qujat [14], vs.
O, bazen de uluslararası terimleri, alındığı şekilde kullanmaktadır. Bunların
örnekleri azdır:
deputat ‘milletvekili’,
duma ‘Çarlık Rusyasında meclis’,
fraktsiya ‘hizip’,
fonetika ‘ses bilgisi’,
grammatika ‘gramer’,
morfologiya ‘şekil bilgisi’,
proyekt ‘proje, tasarı’, vs.