295
күшті. Сондықтан да Ыбырай тіліндегі фразеологизмдердің
баршасы дерлік халықтың сөйлеу тіліне тән:
жұрттан асқан
бай болыпты, сөзге семірді, жаны көзіне көрінді, көңіліне жел
кірді т.б. Теңеу, эпитет, метафоралардың да дені халықтық
сөйлеу тілі мен байырғы әдебиеттен алынған.
Адамды құстай
ұшырды, қорғасын оқтай балқытты, жібектей жапырылған
көкорай шалғын дегендердегі теңеулер – Ыбырай туындыла-
ры емес, бұрыннан қалыптасқандар. Оның әңгіме, өлеңдерінде
кездесетін
жұмсақ шырай, жарқыраған алтын тәрізді эпитет-
тер де – әбден кәнігі. Ауызекі сөйлеуде белгілі бір экспрессивтік
бояу үшін сөзді қайталап қолдану тәсілі бар, Ыбырай тілінен
осы әдісті де табуға болады: «одырайып қарап
тұрып-тұрып»,
мұнан
келе-келе жатып»...
Ыбырай да, Абай сияқты, қазақтың ұлттық жазба әдеби
тілінің негізі етіп жалпыхалықтық сөйлеу тілі мен қазақтың
қолтума байырғы әдеби тілін қалады. Оның шығармалары –
прозасы да, өлеңдері де – осы негізде жазылған.
Ыбырай да, Абай сияқты, бірсыпыра түркі халықтарына
қызмет етіп келген ортаазиялық түркі әдеби тілі («түркі» не-
месе «шағатай» тілі аталған) мен сол тұстағы қазақша «кітаби
тілден» бас тартты. Сол «кітаби тілде» жазылған, не көркемдік,
не нормалық сипаты шамалы кейбір үлгілерді қатты сынады.
Әсіресе діни кітаптардың тіліне қарсылық білдірді. Өзінің
«Хрестоматиясының» алғы сөзінде: «Татардың
193
кітап тілі...
араб-парсы сөздеріне лық толған, сондықтан ол сауатсыз
қазақтарға түсініксіз. Бүл тілде басылып шыққан кітаптардың
бәрі де – тек дін туралы жазылған кітаптар, сондықтан олар
дүнияуи мақсаттарды көздейтін орыс-қазақ мектептерінде пай-
далану үшін... қолайсыз»,
194
– деп жазды. Н.И.Ильминскийге
жазған бір хатында осы ойын және қайталап: «Қазақ оқу-
шыларының діни оқуға пайдаланатын құралдары, көбінесе...
татар кітаптары, бірақ бұл кітаптарда ешқандай жүйе де, тіпті
көбінде ешбір мағына да жоқ»,
195
– деп білдіреді.
193
Сірә, өткен ғасырдағы жалпы дәстүр бойынша «татар» деген терминді Ыбырай
да
Қазан татарлары жайында емес, «түркі» дегеннің де баламасы ретінде қолданған.
194
Алтынсарин Ы. Таңдамалы шығармалар.
- Алматы, 1955. - 70-б.
195
Сонда, 323-б.
296
Ыбырай шығармалары тілінің лексика-фразеологиялық
құрамы қазақ әдеби тілінің байлығынан алынған. Грамма-
тикалық құрылысында да Ыбырай кітаби тілге тән тұлға-
тәсілдерді қолданбайды. Тіпті ол сол кезде қазақтың жазба
әдеби тілі ішінара пайдаланған кітаби орфографиялық дәстүрді
де қабылдамай, қазақ тілінің фонетикалық заңдылықтарын
ескеріп, қазақша жазу принципін ұстады. Оған Ыбырайдың
қазақ жазуы үшін орыс графикасын ұсынуы себепкер болды.
Қазақтың жазба әдеби тілінің даму бағытын белгілеудегі
Ыбырай Алтынсариннің рөлі мен орнын сөз еткен тұста оның
араб-парсы тілдері мен орыс тіліне қатысын айқындап алу қажет.
Сөз жоқ, Ыбырай қазақ әдеби тіліне араб-парсы элементтерін
кітаби тілдегіше молынан және өнімді түрде енгізуді қостамады,
бірақ жалпы араб-парсы сөздерінен үзілді-кесілді бас тартқан
жоқ. Өйткені қазақтың сөйлеу тілінде де, байырғы әдеби
тілінде де араб-парсы сөздері едәуір мол болып келгендігін,
олардың көбінің қазақ тіліне етене сіңіп кеткендігін Ыбырай
жақсы түсінді. Сондықтан ол Н.И.Ильминскийге жазған бір
хатында: «Меніңше, қазақ жазбалары үшін осы тілдің өзінде
жоқ сөздердің орнына парсы немесе араб сөздерін алуға бо-
латын тәрізді», – деген ойын білдіреді
196
. Бұл айтқанына және
өзінің мәтіндеріне қарағанда, Ыбырай араб-парсы сөздерін
екі жағдайда ғана актив қолдануды ұсынады: бірі – ежелден
еніп, қазақ тіліне сіңісіп, қолтума болып кеткен, ауызекі сөйлеу
тілінде әбден қалыптасқан сөздер тобы, екіншісі – қазақша
баламасы жоқ ұғымдардың араб-парсыша атаулары. Мыса-
лы, соңғы топқа дінге, оқу-ағартуға, әлеуметтік қоғам өміріне
қатысты бірқатар сөздерді жатқызуға болады. Ыбырайдың жал-
пы оқу орнын
медресе, мұғалімді
молда деуі,
патса, патсаза-
Достарыңызбен бөлісу: