Пәндерді бөлшектеп оқыту баланың жан жүйесіне қарсы. Бала нәрсені
тұтас түрінде, іске пайдалы жағынан қарап, ұғып біледі, бөлшегін,
тарауын, қимылын елемейді.
Пән жүйесінде сағат сайын пәндер алмасып, ауысып отырады да,
баланың ынтасын бірде-біріне тұрақтатпай, алаң қылады.
Пән жүйесінде адамның тіршілігіне керекті, керексіз көп сөздермен,
пікірлермен баланың басын тығындап, миқата қылады.
Комплексті оқыту
Комплекс жүйесінде мұғалімдер арасында алауыздық болмайды, дін
молдасы мектептің қарасын көрмейді. Молда балаға икемденеді,
баланың сұрауын қызық көргенін еске алып, баланың өзіне тапқызады,
істеуге тырысады.
Комплексте бала өмірді, құбылысты өзі бақылайды, зерттейді, тәжірибе
қылады, оқуды заманға тіреп, заманмен байланыстырып оқиды.
Комплекс тұтас, түйдек түрде ұқтырады, баланың жан жүйесіне тура.
Комплекс жүйесімен оқытқанда, пәндер бірігіп бір жолмен, бір арнамен
ағып, айқасып, араласып оқылады.
Комплексте сабақ үздіксіз бірінен-бірі туып, біріне-бірі жалғасып
отырады, бір сағатта бітпеген нәрсе екінші сағатта зерттеледі. Тыныс
деген сабақтың арасын жіктеу үшін емес, дем алу үшін, бой көтеру үшін
істеледі. Баланы бірден-бірге алаңдатпайды.
Комплексте керексіз көп материалдар шағындалады, сұрыпталады, тек
еңбек пен жаратылысқа, қоғамға қатынасы бар, өмірге
керектілері алынады. [2, 5-том, 24-24-б.].
Ж.Аймауытовтың осы салыстыруын негізге ала отырып дәстүрлі
оқыту мен сатылай кешенді оқытудың айырмашылығын төмендегідей
салыстыра отырып көрсетуге болады.
Достарыңызбен бөлісу: