226
тек танымдық теориялық емес, практикада адамдарға дау-дамай
жағдайларында не iстеу керектiгiн түсiндiрiп беру. «Егер сiздiң
өмiрiңiзде дау-дамай болмаса, қан соғуыңыз бар ма – соны тек-
серiп көрiңiз» дейдi У. Диксон.
Адамның әлеуметтiк ортада өмiр сүруi, әртүрлi әрекет түр-
лерiмен шұғылдануы үнемi қоғамдағы өзге адамдармен тығыз
қарым-қатынаста болып отыратындығын көрсетедi.
Дау-дамай, бiр-бiрiмен ренжiсу әрбiр адамның өзiндiк кiсi-
лiгiн, талап-тiлегiн өзгелердiң мойындап, онымен санасуын та-
лап етуден туады. Осы бағытта әрбiр адам өзiнiң басқа адамдар
алдындағы мұқтаждығын қанағаттандырып, өзгелерге бойында-
ғы күш-қуаты мен қабiлетiн көрсеткiсi келедi.
Адамдар арасындағы күнделiктi қарым-қатынаста бiр-бiрiнiң
кем-кетiгi мен мiнезiндегi жағымсыз қылықтарын көзiне айту,
не бөтен адамдар арасында әшкерелеу оның наразылығы мен
ренiшiн тудырады.
Дау-дамай субъектiсiне оған қатысушы индивидтi, топты
не ұйымды жатқызады. Дау-дамай затына – нақты материалдық
және рухани қорлар, қанағаттандырылмаған қажеттiлiктер, тi-
лектер, өзара әрекеттесу субъектiлерiнiң мүдделері, яғни ол дау-
дамайдың не үшiн пайда болғанын көрсетедi. Дау-дамайлық қа-
тынас деп субъектiлер арасындағы өзара әрекеттесудың форма-
сы мен мазмұнын және дау-дамайдың аяқталу мақсатында олар-
дың (субъектiлердiң) iс-әрекеттерiн атайды.
Дау-дамайлық жағдаят – нақты уақыт мерзiмiнде дау-дамай-
дың дамуы.
Дау-дамайдың себептерiне, қарама-қайшылықтың өрши тү-
суiне, дау-дамайдың пайда болуына әкелген шарттарды, жағдай-
ларды жатқызады.
Әрбiр дау-дамайдың
Достарыңызбен бөлісу: