Нуржігіт Алтынбеков 166
бағышталғаннан кейін, соларға түсінікті болуы үшін тұрпайы түрде көрсетілген.
Ал философияны алатын болсак, ол - ақыл-ойы терең, білімді адамдардың
айналысатын нәрсесі. Бүл пэннің негізінде зерделі дәлелдемелер жатыр.
Философия мен дін адамды ақиқатқа жетуге үйретеді. Онда олардың алдына
қойған мақсаттары - бір. Бірақ кейбір мәселелер бойынша қайшылықтар пайда болуы
мүмкін. Олай болған жағдайда діннің қағидаларын философиялық ой елегінен
өткізуіміз керек, өйткені ақиқат біреу және ол зерделі.
Өзінің таным ілімінде Ибн-Рошд бүкіл адамзатты құрайтын жеке адамдардың
ақыл-ойының бірегейлігін, потенциалдык интеллект құрайтынын айтады. Расында да,
адамдар шектелген, Дүниеге уақытша келген пенде ретінде универсалияларды,
потенциалдық ақыл-ой болмаса жасай алмас еді. Жеке адамның танымдық
мүмкіндіктері шындыққа айналуы үшін, оған дүниежүзілік белсенді ақыл-ой (Құдай)
түрткі болуы керек. Ол потенциалды ақыл-ойға тікелей емес, оның сезіміне, қиялы мен
елестетуге әсерін тигізіп, мән-мағынаның ашылуына, оның шындыкқа айналуына
әкеледі. Сол сәтте жеке адамның ашқан ғылымдағы жаңалығы адамзаттың
потенциалдық интеллектінің ажырамас бөлігіне айналуына, оның бірте-бірте
Құдайдың белсенді актуальды интеллектіне жақындап, соңында қосылуына жеткізеді.
Сонымен Ибн-Рошдтың потенциалдық интеллекті - ол қазіргі философиядағы
қоғамдық сана деген үғымға жақын.
Ойшыл:
«Адам
-
өтпелі
пенде,
оның
денесімен
бірге
жан
дүниесі де келмеске кетеді», - дейді. «Бірақ адамзаттың потенциалдық интеллекті
мәңгілік, ол Құдайдың ақыл-ойымен қосылуға тырысады, ал ол орындалған кезде
дүниежүзілік адамзат тарихы сонымен аяқталады», - деген көзқараста болған.
Бұл тұжырымнан екі қорытынды шығуы мүмкін. Жеке адам мәңгілік болмаса да,
адамзаттың рухы потенциалдьың интеллект ретінде өмір сүргеннен кейін, адам
мистикалык-аскетикалық өмір салтын ұстауы керек.
Екінші қорытынды оған қарсы: егер адамның өмірі біреу-ақ болса, онда неше
түрлі қызықтардан ләззат алып, осы Дүниеде бақытқа жетіп, ойнап-күлу керек.