56
айтып, келiндi күйеудiң үйiне шығарып салады. Сапфоның табиғат
жыршысы екендiгi де, ақын атаулыға үлгi болғандай… Ол даланы
сүйедi, желпiп соққан кешкi майда қоңыр желмен гүл сабағындай
тербеледi, көңiлiңе махаббат сезiмiн ұялатады…
Өмірінің ішкі күйлерін Сапфоның бізге жеткен сүйікті қызы
Клейда мен жеңіл мінезді інісі Хараксуға
арнаған жырларынан
білеміз. Бұл элегияларда терең жан күйзелісі көрінбесе де, ақын
сезімі жалаң сипаттаулардан анық танылады.
Сапфоның інісі
Хараксуға арнаған өлеңі төмендегідей:
Жалған атақ-даңққа құмартасың,
Сөйлегенде астамсып, тым артасың.
Сол себепті
достарсыз жалғыз қалдың,
Өрескелсің, өзіңе кінә артасың.
Сөгіс айтсам. Жазғырам. Өкпем анық,
Қылығыңмен батпандай жүк артасың.
Қиналамын сен салған бүліктен де,
Шошынамын сен жайлы күдіктен де,
Саған
жаным ашымас бұдан былай,
Ашиды деп және де үміттенбе [10,20].
Сапфо жырлары жайлы әлi де бiр талай әңгiме айтуға болар едi,
бiрақ оны оқулықтың талабы көтермейдi.
Монодик лириканың үшiншi бiр өкiлi -
Достарыңызбен бөлісу: