байланыстардың кең жүйелері негізінде, сол ғылымның өзін накты тарихи саралау арқылы жүзеге асыруға болады. Ғылым мәдени-тарихи түтастыкпен тығыз карым-катынаста дамиды. Құбылысты шынайы түсініп, ой-толғамнан өткізу үшін, оның түп тамырын жэне даму тарихын білу кажет. Антикадагы, Орта ғасырлардағы, Қайта Өрлеу дәуіріндегі, Жаңа замавдағы ғылым алынған білімдердің теревдігі және мазмұнымен катар, мәселені коюымен, зерттеу эдістерімен, дэлелдеу жэне негіздеу тэсілдерімен, ғылымнық мэнін, мақсат, міндеттерін түсіну барысымен ерекшеленеді. Бір жағынан, ғылыми білімдердің дамуы әлеуметтік- тарихи қажеттіліктерімен аныкталады, екінші жағынан - жаңа ойлардың, түсініктердің, теориялардың пайда болуы танымның ішкі козғалыс зандарының жэне оның логикасының негізінде жүзеге асады. Негізгі зандылықтарды ашу жаңа ойлар, ерекше іылыми нәтижелерді алудың кілті ғылыми зерттеудің табиғатын дұрыс түсінуде болып табьшады. Танымның қайшылыкты мэні оның мынадай астарларының 170
бірлігі мен өзара бір-біріне енуінде көрініс табады, мәселен, теориялык жэне эмпирикалык, формальдык жэне мазмұндык, накты жэне накты емес, өлшенетін жэне өлшенбейтін іргетасы (фундаменталды) және колданбалы. Қазіргі заманның адамы бұл дүниеге келіп о дүниелік болғанына дейін сырттай Караганда бір бірімен мүлдем байланысы жок екі элемде - шынайы (табиғи) сондай ак жасанды техно-психоәлеуметгік ортада өмір сүретіндігі белгілі. Бұл жерде, техно- жэне психоэлеуметтік ортаның табиғи ортаға Караганда басым болатындығын атап көрсету керек. Қазіргі кезде адамның санасына оның психоэлеуметтік ортасында
