емелдіктің үлгісі хазірет – Мұхаммед (с.ғ.с.)

75
Пайғамбарларға иман
дәлелдеп берді. Өйткені Аллаһтың мейірімділігі мен 
рақымдылығына тамаша өкілдік етті. Оның дүниеге ке-
луімен әлемнің мәні ашылып, жасампаздықтың үлгісі 
паш етілді. 
Аллаһ тағала Құранда:
«Шын мәнінде сен, әлбетте, ұлы мінезге иесің»,
207 
– деп Пайғамбарымыздың бойындағы қасиеттерінің 
мұсылман үмбетіне үлгі екеніне назар аудартқан. 
Хазірет Мұхаммедтің 
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
көркем мі-
незділігіне мына бірқатар оқиғалар куә. 
Ол өте кішіпейіл еді. Көбінесе мешітке келгендер, 
пайғамбардың кім екенін біле алмайтын, Аллаһ расу-
лы сөйлей бастағанда ғана сезетін. Хижрат заманында 
хақ Пайғамбарды көрмеген мәдиналықтардың көбісі 
сол күні Әбу Бәкірдің (568-634) қолын сүюге ұмтылған 
еді. Бірақ ол қолына желпуіш алып Пайғамбарымызға 
қарай желпи бастағанда барып, Аллаһ расулының кім 
екені аңғарылған. Өйткені Алла расулы 
(саллаллаһу аләйһи уә 
сәлләм)
өзін Әбу Бәкірден ерекшелейтін ешқандай бір 
қылық көрсетпеген. 
Айша (613-678) анамыз бұл турасында бы-
лай деген: «Алла елшісі өз үйінде жүргенде де 
қарапайымдылығынан аумайтын. Өз киімін өзі жуып, 
аяқ киімдерін жөндейтін. Үй істерінде әйелдеріне 
көмектесетін».
Аллаһ расулы қарапайым ғана тұрмыс кешті. 
Хазірет Омар (р.а) (585-644) бір күні үйіне келген кез-
де, Пайғамбарымыздың тым жұпыны жағдайын көріп, 
жылап жіберді. Себебі сұралғанда, ол:
207
«Қалам», 68/4

76
Пайғамбарларға иман
– Пайғамбарым! Әлемнің патшалары байлыққа 
бөгіп, шалқып өмір сүріп жатқанда, басыңызға ши 
төсеніпсіз. Ши тәніңізге батқандықтан, жүзіңізде іздері 
қалып қойыпты?! – деді.
Аллаһ елшісі 
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
сонда: «Омар, мына 
дүние олардың, ал ақырет біздікі болуын қаламайтын 
ба едің!?» – деп жауап айтады.
Аллаһ елшісінің тағы бір асыл қасиеттерінің бірі – 
сенімді (Әмин) әрі турашылдығы болатын. 
Пайғамбарлық қонғанға дейін де ол осы мінезінен 
танбаған. Қырық жасқа келіп, пайғамбарлық міндет 
жүктелгенге дейін ел ішінде ең сенімді тұлға ретінде 
танылған. 
Меккеліктерден кез келген біреуі сапарға аттанар-
да, ең құнды затын Пайғамбарымызға ғана аманаттай-
тын. Өйткені сол қоғамда аманатқа қылдай қиянаты 
жоқ бірден-бір сенімді кісі Пайғамбарымыз 
(саллаллаһу аләйһи 
уә сәлләм)
еді. 
Оның сенімділігіне сол кезде болған мына бір 
оқиға да дәлел. 
Қағба жөндеуден өтіп, ендігі кезек қасиетті қара 
тасты орнына қайта қою болатын. Алайда нақ осы қара 
тасты қоюға келгенде үлкен талас туды. Тайпалар өзара 
қызылкеңірдек болысып, ортақ бір мәмілеге келісе ал-
май көп тұрды. Тіпті қындағы қылышқа жүгінгісі кел-
гендер де шықты. Соңында «Қағбаға қазір кім бірінші 
болып кірсе, соның берген үкіміне разылық танытайық» 
дегенге тоқталысты. Бәрі өрекпіген көңілмен Қағбаға 
аяңдап келе жатқан адамның кім екенін тосты. 
Пайғамбарымыздың бұдан хабары жоқ болатын. Сәлден 
кейін қарасы көрінген жанның өздері «Әл-әмин» яғни 
«сенімді» деп атаған Мұхаммед 
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
екенін 

77
Пайғамбарларға иман
білгенде бәрі де қуанды. Біз соның берген үкіміне біра-
уыздан разымыз десті. Аллаһ елшісі «Дереу кең мата 
әкеліңдер» деді. Әкелінген мата жайылып, ортасына 
қара тас қойылды. Барлық тайпалардың басшылары 
сол матаның шетінен ұстап, қара тас қойылатын жерге 
жеткізілді. Аллаһ елшісі 
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
қара тасты 
алып, өз қолымен орнына көтеріп қойды. Осылайша ол 
тұтанып кетейін деп тұрған қақтығыстың алдын алды. 
Өйткені, бәрі де оның ешкімге қылдай қиянат жасамай-
тын адал екендігіне қалтқысыз сенетін.
Сөзге өте жауапкершілікпен қараған Пайғам-
барымыз 
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
пайдасыз нәрселерді сөз 
еткеннен гөрі көбіне үндемдеуді жөн санайтын. Керек 
кезінде байыппен ғана сөйлейтін. Сөздері өте мағыналы, 
тыңдағанға тез әсер ететін. Сахабалар оның аузынан 
шыққан әрбір сөзді қалт жібермей жаттап алуға тыры-
сатын. Аллаһ елшісі 
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
өзі маңызды деп 
санаған сөзді үш мәрте қайталап айтудан жалықпайтын. 
Көбіне тек езу тартып, жылы шыраймен жымиып қана 
күлетін. Ешкімнің айыбын бетіне баспай, қажет кез-
де ескерту ретінде жалпылама айтатын. Дұғаларында 
үнемі жауқаулықтан, арсыздықтан, пайдасыз ілімнен, 
қорқақтық пен сараңдықтан сақтай гөр деп тілейтін.
Бір бәдәуи шапанынан жұлқи тартып «Ақымды 
берсеңші?!» дегенде, оның бұл ессіз қылығына Аллаһ 
елшісі 
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
ашуланбаған. Бар болғаны 
жай ғана «Сұрағанын беріңдер» деген. Өйткені кешіріл-
мейтін қателіктерді де кешіре білетін тым кешірімді 
болған. 

78
Пайғамбарларға иман
П

жүктеу/скачать 3,6 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: