49
элементтің аз концентрациялар аймағында бұл осцилляциялар
жұмысты қиындатады.
Сонымен қатар полярограммада әртүрлі
формалы макси-
мумдар да пайда болатындықтан жартылай толқынның шын
потенциалы мен ток күшін анықтау қиынға түседі. І және II текті
максимумдар ажыратылады. Теория олардың пайда болуын
сынаптың тамшылары мен адсорбциялық үрдістерден туындай-
тын ерітіндідегі гидродинамикалық
құбылыстармен байланыс-
тырады. Максимумдарды басу үшін поляризацияланатын ерітін-
діге әдетте желатин, агар-агар, т.б. сияқты беттік активті заттар
қосады. Максимумдарды беттік активті заттармен басу ерітін-
дідегі осы заттарды анықтаудың сезімтал (
10
−9
моль/л-ге дейін)
аналитикалық әдістері бірқаншасының негізінде жатыр.
𝐼
𝑑
диффузиялық ток пен
𝑐
𝑀
ионның
концентрациясы және
басқа да шамалар арасындағы байланыс
Илькович теңдеуімен
өрнектеледі:
𝐼
𝑑
= 605𝑧𝐷
1/2
𝑚
2/3
𝑡
1/6
𝑐
𝑀
,
(2.22)
мұндағы
z
– ионның заряды;
D
– диффузия коэффициенті;
m
– 1 се-
кундта капиллярдан
ағып шығатын сынап массасы;
t
– тамшы
пайда болуының уақыты (тамшылау периоды).
Осы теңдікке кіретін шамалардың ішінде
D
диффузия коэф-
фициенті тәжірибелі түрде қиын анықталады, ал
сәйкес анық-
тамалық мәліметтерді пайдалану әрдайым мүмкін бола бермейді.
Сондықтан заттың концентрациясы мен диффузиялық токтың
арасындағы пропорционалдық коэффициентін стандартты ерітін-
ділердің көмегімен табады. Шынымен, полярографиялау жағ-
дайы
тұрақты кезде
D, m, t
де тұрақты болып, (2.22) теңдеуі:
𝐼
𝑑
= 𝑘𝑐
𝑀
(2.23)
түріне өтеді.
Осыған байланысты полярография жұмыстары кезінде
𝑚
2/3
𝑡
1/6
теңдеуімен есептелетін капиллярдың сипаттамалары
көрсетіледі. (2.23) сызықты тәуелділігі полярографиялық талдау-
дың негізі болып табылады.