біліп, оған еліктесе де, ислам дінініц тілі болған
араб
тілінің ықпалынан есейе келе бас тартуы, ана тілііі
ар-
дақтауы, біріншіден, Абайдың ана тіліне сіңірген тари-
хи еңбегі болса, екіншіден, оның ақыл-парасатының ис
лам дініне құштар болмағанын көрсетеді.
Медреседе оқып жүргеннің өзінде де зерек шәкірттіц
көбірек көңіл бөлгені «Хиссаул әнбие», «Ақырзаман»,
«Мұхтасар» сияқты діни кітаптар, немесе Қожа Ахмет
Яссауи, Сүлеймен Бақырғани сияқты аскет, мистйк,
панисламистердің өлең-жырлары емес, Шығыстын. ұлы
ақындарының туындылары болған. Медреседегі көпте-
ген шәкірттердей, Әзірет Әлінің мұсылман дінін тарату
жорықтарына таңырқап, місе тұтып, қанағаттанбайды.
Жас Абай ақындық талабыма шабыт бер деп Мухам
мед, Қызыр Ілияс сияқты пайғамбарларға сиынбай^ы,
оған керісінше:
Достарыңызбен бөлісу: