87
5.5 Түрлі микроағзалардағы метаболизмдік инженерия
Біріктірілген биоөңдеу ретінде белгілі целлюлозадан тікелей биоотын өндірісі целлюлозаны
ыдырату және отынға ферменттеу жеке кезеңдерде жүзеге асырылатын тәсілмен салыстырғанда
шығындарды едәуір төмендетеді деп саналады. Бұл микроорганизмдер целлюлозаны тиімді
гидролиздеуге қабілетті болса да, олардың биоотынды өнімділігі қолданымдағы өнеркәсіптік
штаммдарға қарағанда айтарлықтай төмен. Биоотын өндірісін арттыруға қосымша, зерттеушілер
этанолдың шығымын арттыруға, бәсекелес жолдарды жоюға [89] және этанолға төзімділікті
арттыруға күш жұмсайды [90].
Синтетикалық биология зерттеушілерге бұл отынды этанол мен бутанолдан жоғары қасиеттермен
биосинтездеуге мүмкіндік берді, бұл энергияның неғұрлым жоғары тығыздығына, жылу шығару
қабілетіне және қолданыстағы көлік инфрақұрылымымен үйлесімділігіне, оның ішінде
қозғалтқыштарда іштен жану, компрессия мен реактивті қозғалтқыштарды пайдалануға, сондай-ақ
оларды құбыр желісінің қолданыстағы инфрақұрылымында тасымалдау мүмкіндігіне алып келеді.
Отынның химиялық құрамына сәйкес келетін көмірсутектерді өндіретін және изобутанол (Гево)
өндірісі үшін аминқышқыл жолының туындылары, фарнезен (амирис) алу үшін мевалонат жолы,
отынның әртүрлі түрлерін (Lygos) өндіру үшін поликетид жолы және биодизель (Solazyme, Solix,
Joule, Sapphire және LS9) өндіру үшін май қышқылдарының жолы кіретін метаболизмдік жолдардың
шектеулі саны қазірге кезде коммерцияландырылуда. Барлық осы жолдар табиғи түрде көптеген
түрлі микроағзаларда бар және ағзаның нақты отын өнімінің биосинтезіне қабілетін арттыру үшін
генетикалық өзгеруі немесе "жұқтырылмаған" қожайынға ауыстырылуы мүмкін. Көмірсутектерді
өндірудің әртүрлі жолдарына қосымша бактериялар, балдырлар және ашытқы сияқты отын өндіру
үшін пайдаланылатын әртүрлі микроағзалар бар.
Достарыңызбен бөлісу: