144
таяқты жоғары кӛтеріп, соған қарау керек, содан соң оны жоғары кӛтерген оң
тізеге түсіріп, бұдан кейін қайта жоғары кӛтеру және тӛмен түсіру керек», -
дейді. Алғашқы кезде балалар әдетте ӛз сӛзін тиісті қимыл-қозғалыстармен
сүйемелдеуге тырысады. Мұндай жағдайда сӛзбен бірге қимылдап қозғалу
естің кӛру-қимылдық елесінің кӛрінісі болып табылады және баланың
тапсырмаға жауап реакциясын жеңілдетеді. Кейде тәрбиеші балалардың бәріне
қимыл-қозғалысты еске түсіруді ұсынады, яғни олар, үндемей, іштерінен нені
қалай жасау керектігін елестетулері керек. Yйретудің мұндай тәсілдері қимыл-
қозғалыс жайлы елес пайда болуына кӛмектеседі, бұл балалардың қимыл-
қозғалысты орындау дұрыстығымен, олардың белсенді ынталы, эмоциялық
күйімен, ден қоюдың жинақылығымен және тұрақтылығымен дәлелденеді. Бұл
тәсілдерді жүйелі түрде қолданғанда балалар тәрбиешіден қимыл-
қозғалыстарды міндетті түрде кӛрсетуді күтпейді: олар назарды тапсырманың
түсіндірілуіне аударады, содан соң жаттығуды сенімділікпен және ӛз бетінше
орындауға кіріседі. Бұдан әрі тәрбиеші сӛйлесу тәсілін жаңа жаттыруларды
үйрену кезінде пайдалана алады. Жаңа қимыл-қозғалыстардың қай-қайсысында
да балаларға таныс элементтер үнемі болады, сондықтан ол тегінде таныс
элементтердің жаңа үйлесімі ғана болып табылады. Жүйелі жұмыстың
нәтижесінде балалардың бәрі де тәрбиешілердің талаптарын ойдағыдай
меңгереді, оларға практикалық қимыл-қозғалыстармен дұрыс, саналы және
эмоциялы жауап қайырады. Олар сӛзбен берілген тапсырмаларды жақсы
бағдарлайды және оларды қимыл-қозғалысқа дәлме-дәл айналдырады. Осының
бәрін ескере отырып, тәрбиеші балаларда қимыл-қозғалыс дағдыларын
қалыптастыру процесінде әртүрлі тәсілдер пайдаланады.
Достарыңызбен бөлісу: