балалардың психологиялық даму деңгейі мен мақсат- мүдделерінің ұқсамайтындығы жайында не айтар едіңіз? – Қазақ балаларының тәрбиесінде екі түрлі жағдай бар.
Біріншісі – қазақ ортасында тәрбиеленгендер. Бұлардың өз
ұлтын сүю сезімі бар, ұлттық дәстүрге берік. Бірақ әлемдік
мәдеиетті игеру жайы жетімсіздеу. Оның үстіне бұйығы
жасықтау. Ал екінші бағытта тәрбие алған балалар орысша жетік.
Абайдан гөрі Пушкинді, Әл- Фарабиден гөрі «Игорь полкі туралы
сөзді» жақсы біледі. Рухани тұғырын ұлттық негізде емес, өзге
тілде қалыптастырған. Бұлардың ұлтқа деген сезімі сұйықтау.
Қазақ жайын білгісі келгенімен, орнын толтыруы қиын.
Сондықтан осы екі түрлі тәрбие аясындағы балалардың бәрі
өздерін сенімсіз сезінеді.
Ұстаз ретіндегі ойым – қазақ балаларын қазіргі өркениет
әлеміне сай, өзіне сенімді етіп баулу керек. Олардың өзіне-өзі
сенімді болуы үшін қазақты ұлт ретінде қалыптастырған рухани
негізді жан-жақты түсіндіруге міндеттіміз. Соған әлем
мәдениетін, өркениет тарихын, батыс пен шығыс тілдерін білуі
керек. Қарым-қатынас жүйесіне дәстүрлі тәрбиені этикамен
ұштастыруға тиіспіз. Баланы қалай тәрбиелейміз, қандай әдіспен
оқытамыз? Мұғалімнің жан-дүниесі қандай болуы керек?
Баламен қалай қатынас жасауға тиіс? Бұлар – да келелі
мәселелер.
–
