138
Еліктеуің болмаса,
Өз сарайың соқырсың.
Соның үшін қарға боп,
Босансаң ... шоқырсың.
Сəбит Дөнентайұлының мысал
өлеңдердің шебері екенін
білеміз. Мысалы, “Бозторғай” өлеңі осы сөзімізге дəлел. Ақынның
“Тотысы да” мысал өлеңдер қатарына жатады. 1915 жылы
жазылған бұл өлеңнен осы жылдардағы кейбір “зиялысымақтың”
сипатын танимыз. Қазақ қоғамының болашағы,
оның дамуы
С.Дөнентайұлын отаншыл жан ретінде қатты толғандырған.
Ақын сынаған қазақ елінің ертеңі айқындалатын тұста ел сен-
ген, ел үміт артқан жақсылардың “бұлбұл көрсе бұлбұл, дүлдүл
көрсе дүлдүл” болып “құйқылжытып” жүргендігі
оңар қылық
емес еді. “Тотыға” мысал өлеңінен сол кездің, заманның кейпін,
сырты дүрдей, іші бықсық «оқығанның» келбет-кескінін нақты
танимыз.
Сəбит қазақ поэзиясындағы мысал
жанрының дамуына айтулы
үлес қосты (“Бозторғай”, “Ыбылыс пен шайтан”, “Ауырған Ары-
стан”, “Екі теке”, “У жеген қасқырға”, “Көзі тоймайтын ит” жəне
т.б.). Ақын мысалдарының тақырып өзегінің арналары əралуан.
Ақынның шығармашылығынан өлең-фельетондар да орын алады.
Сəбит публицистикасының тақырып ауқымы өте кең. “Көркемтай”
атты əңгімесінің көркемдік жетістігі айтарлықтай.
Кеңес тұсында біраз шығармашылық ізденістерге барды.
Алғашқы тұста біраз тосылып, 1924 жылдан бастап шығармашылық
белсенділігі арта түсті. Революция жеңістерін,
Кеңес өкіметі
əкелген жетістіктерді жырлады. С. Дөнентаев поэзиясында өзіне
тəн ойшылдық сипаттар да кездеседі (“Қиял”, “Ой”).
Ақындық
қолтаңбасының өзіндік ерекшелігі ретінде оқиғалы шағын өлеңге
шеберлігін айтуға болады. Шығармашылығында негізінен сыншыл
реализм бой көрсетеді. ХХ ғасыр бас кезіндегі қазақ əдебиетінде
Сəбит Дөнентаевтың өзіндік орны бар.
Достарыңызбен бөлісу: