АДА М ФИЗИОЛОГИЯСЫ
коректснуін, куатты болуын камтамасыз етеді. И.П. Павловтын бұл ой-пікірін
кейін академик Л.А. Орбели шәкірттерімен одан эрі дамытты.
Жүрек
қызметіне
эсер
ететін
эфферентті
кезеген
жүйке
мен
симпатикалык жүйке арасында афференттік (сезімтал) жүйкелер де бар. Эф-
ференггік жүйксде миелинді жэне миелинсіз талшықтар болады. Миелинді
талшыктың ұпіы екі түрлі А, В механорецепторлармен байланысқан.
Аэрецептор жүрек етінің жиырылып катаюын, В-рецептор диастола кезіндс
босап созылуын қабылдайды. Бұл рецеиторлар афференттік жүйкелер арқылы
орталық жүйке жүйесіне контеген акпараттар жеткізіп, интра- жэне
экстракардиялық
рефлекстердің
бірбірімен
байланысты
түрде
өтуін
қамтамасыз етеді.
Ұштары жалаңаш миелинсіз симпатикалык жуйкелер эндокардтың
астында қалың тор кұрады. Бүл афференттік жүйкелер миоциттердің
бұзылуын жэне тамырлардың қатты тарылуын қабылдап, ауырсыну сезімін
гудыруга қатысады. Жүрек кызметінің рефлекстік реттелуі жүрек пен
орталық арасындағы екі жақты афферснттік жэне эфференттік байланысқа
негізделген, мүның өте зор маңызы бар.
Достарыңызбен бөлісу: