Орта ғасырдағы жан туралы ілім. Орта ғасырда Аристотельдің жəне басқа да
ғалымдардың идеалары, ашқан жаңалықтары, ой-пікірлері жаңа сипат алып, аты əлемге
əйгілі Əбу Насыр əл – Фараби (870 – 950 ж.ж.), жəне Əбу Али ибн Сина (980 – 1037 ж.ж.)
Ибн Ронед (1116 – 1198 ж.ж.) жəне т.б. орта ғасырлық ғұламалардың зерттеулері арқылы
адамның жан дүниесі жайындағы ілім дами түсті.
Араб ғалымы Ибн əл – Хайсам (965 – 1039 ж.ж.) Иранның дəрігер ғалымы Закария Рази
(865 – 925 ж.ж.) еңбектерінде адам дүниесі жайлы сол кезеңдегі ғылыми жетістіктерге
сүйеніп тəжірибелік жақтары мен психофизиологиялық идеаларын ұсынды. Психология
ғылымының тарихында ғасырдың алатын орны ерекше.
Бұл кезеңде Европа ғалымдары да психология ілімі жайында жаңаша пікір көзқарастарды
дамытып ғылымда тəжірибелік зерттеулерге негіздеді. Психологиялық ілімді дамыту
жолында мұндай көзқарастарды қолдағандар: ағылшын ғалымы Френсис Бэкон (1561-
1626 ж.ж.) Декарт (1596-1650 ж.ж.) Т. Гоббс (1588-16189 ж.ж.), Б. Спиноза (1632-1677
ж.ж.)Г.Лейбниц (1646-1716 ж.ж.) Дж. Локк (1632-1704 ж.ж.) т.б.
Достарыңызбен бөлісу: