318
Сонымен бірге ұйқасқа қатысқан сөздер өлең бөліктерінің
мағынасын аша түседі, көп сәттерде образ жасауға қатысады.
Міне, осы жайтты ұлы ақын жақсы сезген. Мысалы,
замандастарының жағымсыз бейнесін суреттеу үшін ақын
еліктеуіш, бейнелеуіш сөздерді ұйқасқа алады, өйткені бұлар
– адам баласының мінез-құлықтарын жағымсыз жақтан
көрсетуге бейім сөздер. Абай «Қазағым, қалың елім, қайран
жұртым» өлеңінде бастан-аяқ
қыртың, бұртың, жыртың,
қиқым сияқты сөздерді
тармақ соңына шығарады, осын-
дай бояуы жоқ өзге сөздерді
(жұртым, ұртың, мұртың,
құлқын) алдыңғылармен ұйқастырады. Бейнелеуіш сөздердің
келесі тобын көсемше тұлғасындағы түрлері құрайды. Абай
көрсетілген мақсатта бұларды да ұйқас кәдесіне асырады. Өз
тұсындағы болыс, пысықтардың жағымсыз портретін бер-
генде ұйқасқа
далпылдап, жалпылдап, барқылдап... деген
сияқты түбірі еліктеуіш болып келетін образды сөздерді ала-
ды. Ал философиялық мазмұңды өлеңдерінде дерексіз ұғымды
білдіруге қатысатын -мақ жұрнақты атаулар ұйқас құрайтын
элемент қатарына шығады:
Сағаттың шықылдағы емес ермек,
һәмише өмір өтпек – ол
білдірмек.
Бір минут бір кісінің өміріне ұқсас,
Өтті, өлді, тағдыр жоқ қайта келмек.
Қазақ поэзиясында етістік ұйқас басым болып келгені
мәлім.
Олар Абайда да бар, бірақ Абай өлеңдеріндегі етістік
ұйқастардың басым көпшілігі бұрынғы толғаулардағыдай не-
месе эпостық жырлардағыдай тиянақты баяндауыштар емес,
не пысықтауыш, не бағыныңқы сөйлемнің баяндауыштары бо-
лып келеді. Бұлардың ішінде жалпы қазақ позиясына бұрыннан
тән -ып жұрнақты көсемше тұлғасы жиі кездеседі:
Демалыс
ісініп,
Саусағы
суынып,
Белгісіз
қысылып,
Пішіні
құбылып...
Асау Терек долданып,
буырқанып,
Тауды бұзып, жол салған тасты
жарып...
319
Сонымен қатар
да шылаулы шартты рай тұлғасының («Жарқ
етпес қара көңілім не
қылса да, Аспанда ай менен күн
шағылса
Достарыңызбен бөлісу: