143
* * *
Қай ран, ба ла лық-ай де сең ші! Алыс та қал ған арай лы адал таң-
да рым ме нің. Он да мен кіп-кіш кен тай сә би едім. Ал ай на ла тау лар
да, үй лер де, қойт ас тар да, жыл қы лар да – бә рі-бә рі үл кен бо ла тын.
Адам дар дың бә рі «ай на ла йын нан» бас қа сө зі жоқ, кі лең мейі рім ді
жан дар бо лып кө рі не тін... Қа рия кі сі лер дің
са қа лы нан қа си ет-
қа дір бел гі сі кө рі ніп тұ рар еді ма ған. Ер мі нез жі гіт тер дің ке сек
тұл ға ла ры нан, шаш бау ла ры сыл ды ра ған қыз-ке лін шек тер дің
жү ріс-тұ ры сы нан мен адам зат тың ас қақ сұ лу лы ғын түй сік сіз
бай қа ған дай бо лар мын. Со лар дың
бә рі ме ні ай ма лап, сүю үшін
жа ра тыл ған жан дар си яқ ты се зі лу ші еді.
Ол-ол ма, анау ас қар тау лар, етек те гі
еңіс ті шек сіз да ла,
кө гіл дір ас пан, түн де жы мың да ған жұл дыз дар,
то лық сып ту ған
ай, жа сыл жай лау – бә рі-бә рі тек ма ған ға на ел жі рей қа рап, ме ні
ға на ай ма лап әл ди лей тін си яқ ты еді. Дү ние се нің сә би ке зің мен
көр ген де гі дей
өмір бойы қа йырым ды, ас па ны – күм без, же лі –
жі бек, әде мі ер тек бо лып тұ ра бер се, кә не.
Тек оқ та-тек те ау ыл дың үс тін, тау бөк те рін тұн жыр бұлт тор-
лай тын. Бұлт сон да үн-түн сіз ша руақор ме нің әке ме ұқ сай тын.
Ал күн күр кі ре се, апам ның ере сек ба ла ла ры на ақы рып-зе кір ге ні
есі ме тү сіп, жым бо ла мын. Жаң быр жау са, жас ба ла ның көз жа-
сын дай, кім ді
аяйты ным ды біл мей мін, әл де кім ге жа ным ашып,
жы ла ғым ке лер. Бие лер шұр қы рап, құ лын дар құ ты рып, ау ыл ды
ай на ла шауып, ерік сіз елең де те ді. Ала-құй ын
ай да ла ға сен де
жү гі ре жө нел гің ке ле ді. Ен ді бір де ас пан ға аң-таң боп қа рап қа ла-
сың. Бу да-бу да бұлт тар жа лы жел бі реп шау ып ба ра жат қан асау
Достарыңызбен бөлісу: