193
– Қы быр ет кен бір қа ра кө рін бей ді.
Бұл ау ыл дың ма лы әрі Ипан ас пай, бер гі
осы боз да жа йыла тын еді ғой.
Жа ңа ға на Ипан ды көр ген де ба ла-
пан дай тал пы нып сер гі ген жас жі гіт ен ді
ба сы лып қал ды.
– Иә, мал кө рін бей ді, – де ді ол дау сы
со лып.
Ес те мес жас жі гіт ке өңі жы лып,
есір кей қа ра ды.
– Шар ша дың бі лем, ә? Оқа сы жоқ,
ел бол ма са да, қай нар да ат шал ды рып,
ты ңа йып алар мыз. Ол сәл күр сін ген дей
бол ды. – Күй ші нің өмі рі – осы. Қам шы ны
тас тай бе ріп, дом бы ра ұс тай сың. Дом бы-
ра дан бо сап кет се, қо лың та ғы да тіз гін де
бо ла ды, со лай, Ора зым бет шы ра ғым. Ал,
ат тың те рін ба са йық.
Ен ді еке уі асық пай аяң мен ке ле ді.
Ес те мес қай та дан сөз бас та ды.
– Қа ра ғым Ора зым бет, ма ған ер ге ні-
ңе жыл бо лып қал ды. Құ ла ғың сақ, қо-
лың жүй рік жі гіт сің. Тү бі жақ сы күй ші
Ха лық күй ші ле рі өз шы-
ғар ма ла рын да адам дар-
ды («Құ да ша», «Ай жан
қыз», т.б.), жа ну ар лар ды
(«Ақ сақ құ лан», «Боз ай-
ғыр», т.б.), құс тар ды («Ақ-
қу», «Қо ңыр қаз», т.б.), та-
би ғат құ бы лыс та рын («Ақ
бо ран», «Кө бік шаш қан»,
«Са ры өзен», т.б.) су рет-
тей ді. Бұ дан бас қа күй лер
маз мұ ны на, ха рак те рі не
қа рай та ри хи күй лер («Ел
айы рыл ған», «Но ғай лы-
ның бос қа ны», т.б.), ли ри-
ка лық күй лер («Ақже лең»,
«Бай жұ ма»), аңыз күй-
лер («Наридір ген», «Қор-
қыт», т.б.), қа ра лы күй лер
(«Са лық өл ген», «Бо зін-
ген», т.б.), ар нау күй лер
(«Абыл»,
«Дай ра бай»,
«Ға зиз», т.б.) си яқ ты та қы-
рып тар ға бө лі не ді.
«Анатілі»газеті
Достарыңызбен бөлісу: