231
– Иә, ол не жа ңа лық?– деп елең ет ті Жан қу ат, – та ғы да жаз ба
ес ке рт кіш тап тың ба?
– Жаз ба ес ке рт кіш. Бі рақ оның жө ні бас қа. Жер ді кі емес.
– Жер ді кі еме сі қа лай?
– Ға рыш тан ке ліп құ лап ты.
– Ға рыш тан?
– Иә. Тас та ғы жа зу со ны дә лел деп тұр.
– Сон да ол қа шан бол ған нәр се?
– Жо ба ла уым ша, осы бү гін таң ата түс кен. Біз ұс та ған кез де,
ол әлі жы лы еді.
– Жа зу ла рын оқи ал дың ба?
– Оқы дым.
– Қай тіл де екен? Не жа зы лып ты?
– Мұ ның ең ға жа бы, Талас таң ба жа зуы бо лып шық ты.
– Не дей сің?
– Дәл со лай бо лып тұр, Жан қу ат Па зы лұлы!
– Мұ ның қы зық екен!
– Көр гі ңіз кел се, мен қа зір…
Жа са ған бей не пуль тте гі кіш ке не қақ пақ ты ашып, іші не тас тың
су ре тін сал ды да, қай та жау ып, түй ме лер дің бі рін бас ты. Бұл кез де
ға лым да те ле фак сын қо сып, бей не кү тіп отыр ған еді. Бір кез де
тіл дей жал пақ, са ңы лау дан су етіп су рет түс ті. Жан қу ат оны еп пен
қо лы на ал ған да, ол жы лы еді. Үл кен ға лым тас пі ші ні не, он да ғы
қым-қу ат жа зу лар ға үңі ле қа рап ал ды. Су рет тің эмуль ция лық
бе тін шам жақ қа қар сы қа ра тып та бар ла ды. Ал бұл кө рі ніс тің
бә рін Жа са ған кө лік те гі бей не те ле фон ның кіш кен тай эк ра ны нан
ап-анық кө ріп отыр ды. Бі рер ми нут қа екі жақ та да ты ныш тық
ор на ған еді, әл ден соң бас шы эк ран ға қай та бұ рыл ды да:
– Мы науың ға жап жа ңа лық, Жа са ған! Құт тық тай мын! Алаң
бол ма, ай на ла сы са ғат жа рым уа қыт тың ішін де бе сас пап жүк
та су шы әуе ке ме сі сон да бо ла ды! Кү те тұ рың дар. Сол ке ме мен өзің
де бір ге ке лер сің. Қал ған мә се ле ні осын да ше ше міз, – де ді.
– Рақ мет, Жан қу ат Па зы лұлы! – деп Жа са ған іле жау ап қат ты.
– Кө ріс кен ше сау бол! – деп Жан қу ат бей не те ле фо нын сөн дір ді.
– Сау бо лы ңыз!
Жа са ған ұзақ уа қыт қа қош тас қан дай осы ны ай тып, бей не те-
ле фон ды сөн дір ді де, кө лік тен түс ті. Қа зы кен бей не то ра бы ның
анау-мы нау ын жи нас ты рып жат ты. Сырт та ғы лар Жа са ған ды
жан-жақ тан қау ма лап, «не бол ды ға» көш кен. Ға лым не бә рі екі
са ғат ішін де ас та на ға жү ріп ке те ті нін айт қан да, ағай ын да ры сәл
қи на лың қы рап қал ды. Мы на тас бүкіл де ма лыс ра ха тын бұ зып-ақ
Достарыңызбен бөлісу: