230
– Те ле фа кс пен бе?
– Иә, кө лік те қа ла ға ны ңыз дың бә рі бар.
– Ен де ше, тұ ра лық.
Ба та бе ріл ген соң бә рі сырт қа шы ғып, өзен ге ке ліп, қол да рын
жу ды, ау ыз да рын шай ды. Жа са ған фо то бей не-ка ме ра сы ның
кіш ке не са ңы ла уынан бір не ше фо то су рет ті суы рып алып, іші нен
жақ сы сын таң дап, Қа зы кен нің кө лі гі не қа рай бет те ді. Бұл кез де
Қа зы кен кө лі гі нің бас қа ру пуль тін де гі ау ыл ор та лы ғы мен бай ла-
ныс ты ра тын бей не те ле фон ды қо сып үл гер ген еді. Жұм сақ орын-
дық қа Жа са ған жай ғас ты.
– Қа ра ғым, бұл Жа са ған ағаң еді, – де ді ол кіш ке не эк ран нан
кө рі ніп тұр ған жас қа зақ қы зы на, – ме ні ас та на мен жал ғас ты ра
қой шы.
– Қа зір, – де ді қыз.
Жа са ған қо лын да ғы ап-анық тү сі ріл ген
су рет ке бір қа рап
қой ды. Қа зы кен бол са, бей не то рап тың жұ мы сын ба қы лап, үзі ліп
қал мау жа ғын қа да ға лап отыр. Қал ған да ры кө лік тің сыр тын да.
Кей бі рі бі реу әке тіп қа ла тын дай қыр жақ қа, жаз ба ес ке рт кіш бар
тас жат қан үң гір жақ қа көз тас тап қоя ды.
Мұн да тек әй ел дер жа ғы ға на үй ішін жи нау, та бақ-аяқ жуу,
шай қою мен әлек.
– Ағай, ас та на мен сөй ле сі ңіз, – де ді бір кез де тал дыр маш са ры
қыз ұзын кір пік те рін қоз ғал та сөй леп, – эк ран да!
– Рақ мет, қа ра ғым! – Жа са ған ың ғай ла на отыр ды, – мен Жа са-
ған Қай да рұлы мын ғой. Ме ні ака де мия бас шысы мен қо сы ңыз шы.
– Кү те тұ ры ңыз, – ор та лық бей нес тан ция ның ке зек ші қы зы
эк ран нан бір сәт ке ғай ып бол ды да, қай та пай да бол ды, – сөй ле-
сі ңіз.
– Аман сыз ба, Жан қу ат Па зы лұлы! – де ді Жа са ған са быр лы
үн мен, – ту ған ау ылым ның тау бөк тер ле рі нің бі рін де тұр мын.
Бел гі лі Ақ тау ғой. Де ма лыс та едім.
– Иә, бі ле мін.
Ха лің қа лай, Жа са ған? Ден сау лы ғың жақ сы
ма? – деп бас шы жы лы
шы рай та ны та сөй леп кет ті, – ба ла-ша-
ға лар аман ба? Де ма лы сың қа лай өту де?
– Рақ мет, Жан қу ат Па зы лұлы! Бә рі ой да ғы дай.
Де ма лып
жа тыр мын. Бү гін бір жа қын ағай ын дар бі рі гіп, мы на тау ға де ма-
лу ға шы ғып едік...
– Әри не, ау ыл та би ға ты на не жет сін. Біз ғой, мы на қа ла шуы-
мен ар па лы сып… Иә, не жағ дай, Жа са ған? Жай ма?
– Мен мы на өзі ңіз эк ран нан шет жа ға сын кө ріп тұр ған та би ғат
ор та сын да бір жа ңа лық тың куәге рі бо лып тұр мын.
Достарыңызбен бөлісу: