227
қа ра шұ бар жы лан кел се де қор қа тын
емес. Бар есіл-дерт те рі әл гі алып қа ра
тас та. Мы на үң гір дің оң жақ тұ сы нан
ке ліп іші не кі ріп кет кен дік тен, оны
еш қай сы сы көр ме ген еді. Ен ді қай-
ран бо лып тұр. Бі реу әдейі әке ліп, тап
осы жер ге қа дап кет кен дей. Жа са ған
қо лын да ғы фо то бей не ка ме ра сы мен
ға жа йып тас ты бір не ше рет сы рыл да-
тып тү сі ріп ал ды. Сөйт ті де, сәл ой ла-
нып:
– Ме нің пі кі рім ше, бұл тас ас пан-
нан түскен, – де ді оның ол жақ, бұл
жа ғын қа рай лап, – үл кен жыл дам-
дық пен ке ліп қа дал ға ны кө рі ніп тұр.
Ас пан да, ат мос фе ра да ғы ауа үй ке лі-
сі нен ла пыл дап жан ған дық тан, тө ңі-
ре гі қа ра йып күйі п кет кен.
– Бе рі рек ке лі ңіз дер ші, – де ді сол
кез де тас бе тін кө зі мен жі ті шо лып
шық қан Тө лен, – мы на таң ба ны қа ра-
ңыз дар?
Қа рай ған тас тың бір бе тін де гі
ирек-ирек бір де ме лер ге кө зі тү сіп
кет кен Жа са ған ал тын тап қан дай,
ал қы на іл ге рі ұм тыл ды. Қал ған дары
да жет ті. Бұ ған дей ін Тө лен мен Қа-
зы кен қа ра күйе ні сау сақ та ры мен
үй кеп-үй кеп жі бер ген еді. Әл гі ирек
таң ба лар сәл де бол са анық тал ды.
Жа са ған та ғы шы дап тұ ра ал ма ды.
Қал та сы нан бет ора ма лын ал ды да,
оның та за лы ғы на қа ра мас тан, жа зу-
лар ды үй кеп сүр тіп, олар дың өзі не
та ныс әріп тер ден құ рал ға нын көр-
ген де жү зі бал-бұл жан ды.
– Мы нау Талас жа зуы ғой! Қай сы-
сы ңыз да та ғы бет ора мал бар? Сүр ті ңіз-
дер ші те зі рек! – де ді шы дам сыз да нып.
Әр кім қал та сын да ба рын шы ға-
рып, сүр тіп жат ты. Ора ма лы жо ғы
Достарыңызбен бөлісу: