23
қазақ фольклорын идея жағынан да, көркемдік жағынан да, тех-
ника жағынан да тереңдете алмады», «мән-мақсаттары жадағай
болды», – дей отырып, Абайға дейінгі қазақ ақындарының
«екпіндеген жүйріктері», «талапты ақындар» деп бағалайды
15
.
Қ. Жұмалиев Шортанбайды қазақ поэзиясына (тілі жағынан)
пәлендей үлес қосты, байытты деп айта алмайтындығын, бұл
жағынан Шортанбайдың Дулатқа тең келмейтіндігін айта оты-
рып, Дулаттың қазақ әдеби тіліндегі орнын жоғары көтереді.
«Дулат – өз кезіндегі әдебиеттің, оның поэтикалық тілінің да-
муына елеулі еңбек сіңірген адам»
16
. «Абайға дейін де қазақ
әдеби тілінің үлгілері болды» дегенді І.Кеңесбаев та айтады
17
.
Демек, «қазақтың халықтық тілінің әдеби нормалары Абайға
дейін де болған» деген белгілі бір шамада пікірлер бар. Және
бұл жердегі «әдеби» деген терминді зерттеушілердің көпшілігі
қазақтың «жазба әдеби тілі» және «кітаби тіл» деген категория-
лардан бөлек алып пайдаланады. Көпшілік мамандар қазақтың
жазба әдеби тілін Абай мен Ыбырайдан, тіпті кейбіреулер
«Дала уалаяты газетінен»
18
бастайды. Ал «кітаби тіл» деген
мүлде өз алдына бөлек дүние деп қаралады, оны «шағатай
тілі» деп аталатын ортаазиялық жазба әдеби тіл дәстүрімен
астарласып жатқан тіл» деп табады. Сонда Абайға, Ыбырайға,
тұңғыш баспасөзге дейінгі «қазақ әдеби тілі» дегенді қандай
ұғымда түсінуіміз керек?
Ауыз әдеби тілі ме
(жазба дегеннің
антонимі ретінде)? Ол күнде «ауыз әдебиеті тілі» және «ау-
ызша әдеби тілі» деген ұғымдарды қалайша түсініп, қалайша
атауымыз керек? Бұл мәселелерді ешкім осылайша тікелей
коймаса да, олар әр тұста, әр зерттеушіге өздері туралы
білдіріп, еріксіз атау іздеттіріп қояды. Мысалы, әдебиеттану
саласында Бұқардан бастап Абайға дейінгі 200-ге тарта қалам
иесінің мұрасын ауыз әдебиетіне де, жазба әдебиетке де ашып
жатқыза алмағандықтан, «тарихи әдебиет» деп те атап жүр. Ал
сонда тілдері қай әдеби тіл типіне жатпақ? «Тарихи тіл» де-
ген әдеби тіл категориясын ұсыну керек пе? Кейбір ғалымдар
15
Достарыңызбен бөлісу: