Адамның бейімделуі туралы түсінік

Ағзаның функционалдық күйі туралы жалпы түсінік. Н.Д. Левитовтың пікірінше психикалық күй түсінігі, психикалық күйді анықтау. Психикалық күйлердің жіктелуі. Е.П. Ильиннің тұжырымдамасында «психофизиологиялық күй» ұғымы. Физиологиялық жүйенің жұмыс істеу деңгейлері туралы түсінік. Күйлерді реттеудің жеке ұстанымы. Функционалдық күйді бағалау белгілері.

Адам қызметінің психологиялық аспектілерін қарастыра отырып, біз оның ешқашан сыртқы ортадан оқшауланбайтынына назар аудара алмаймыз. Сыртқы ортаның объектілері мен құбылыстары үнемі адамға белгілі бір әсер етеді және оның қызметін жүзеге асыру шарттарын анықтайды, көбінесе олардың әсері теріс болады.

Адам ағзасы жұмыс істей алатын жағдайлар өте шектеулі. Дене температурасын бір градусқа көтеру немесе төмендету адам өзін ыңғайсыз сезіне бастауына жеткілікті болады. Әдетте бұл күйді сырқаттану деп атайды, өйткені қалыпты жағдайда ол көп оқиғаларда сырқатқа байланысты. Егер дене температурасын бес-алты градусқа өзгертсе, онда адам ағзасының өліміне әкелетін қайтымсыз үдерістер басталуы мүмкін.

Сыртқы орта параметрлері, сонымен қатар адам ағзасы қалыпты жұмыс істей алатын сипаттамалар шегінде өзгерудің өте аз аралығына ие. Өмір бойы адам үнемі оның өліміне әкелетін жағдайларға тап болады. Бұл жағдайлардың көпшілігі табиғи құбылыстарға байланысты. Басқалары адамның негізсіз әрекетімен немесе мінез-құлқымен пайда болады. Алайда, ағзасының барлық нәзіктігіне қарамастан, адам өмір сүреді, әрекет етеді және жасайды. Бұл жағдайда адамның өмір сүруіне не мүмкіндік береді?

Адамның түр ретінде өмір сүруін анықтайтын әртүрлі факторлар туралы айтуға болады, бірақ олардың барлығы бір жағынан ағзаның ішкі ортаның параметрлерін реттеу қабілетімен, екінші жағынан адамның қоршаған шындықты жанамалау түрде көрсету қабілетімен байланысты. Адам бұл қабілетке жүйке жүйесі мен психиканың арқасында ие. Дәл олар едәуір деңгейде адамның түр ретінде аман қалуын анықтайды, өйткені ортаның жағдайларына бейімделу үдерісін қамтамасыз етеді.

Бейімделу ұғымы - ағзаны ғылыми зерттеудегі негізгі ұғымдардың бірі болып табылады, өйткені эволюция үдерісінде қалыптасқан дәл сол бейімделу механизмдері ағзаның сыртқы ортаның үнемі өзгеріп отыратын жағдайында өмір сүру мүмкіндігін қамтамасыз етеді. Бейімделу үдерісінің арқасында ағзаның барлық жүйелерінің оңтайлы жұмыс істеуіне және «адам - орта» жүйесіндегі тепе-теңдікке қол жеткізіледі.

Тірі ағзаның тұтас жүйе ретінде жұмыс істеу мәселесін алғашқылардың бірі болып француз физиологы К. Бернар зерттеді. Ол кез-келген тірі ағзаның, оның ішінде адамның да ағзасы өмір сүреді, өйткені ол өзінің өмір сүруіне ыңғайлы ағзаның ішкі ортасының параметрлерін үнемі сақтау мүмкіндігіне ие, және де бұл өз кезегінде ағзадағы барлық жүйелер мен үдерістер тепе-теңдік жағдайында болғандықтан болады деген гипотезаны алға тартты. Бұл тепе-теңдік сақталғанша, ағза өмір сүреді және әрекет етеді. Осылайша, Бернардың пікірінше, ішкі ортаның тұрақтылығы - еркін өмірдің шарты. Кейінірек Бернардың ағзаның ішкі ортасының тұрақтылығы туралы пікірін американдық физиолог У. Кэннон қолдады және дамытты, ол бұл қасиетті гомеостаз деп атады.