142
кiтап тарында да осылар жайлы жазды. Оқы ған лекцияларында да те бi-
ре не сөй ледi. Оның атақ-даңқы Еуропаның көптеген
универ си тет терiне
тарады.
Бiрақ шiркеу дiндарлары ержүрек ғалыммен келi сiмге келе ал-
мады. Бiр жансыз Бруноның досы бол ғансып жүрiп,
оны шiркеу
жазалаушыларының торына түсiрдi.
Бруно сегiз жылдай түрмеде жатты. Оны бiресе азаптап қор қытты,
бiресе өз пiкiрiнен қайтуға көн дiрмек болды. Бiрақ оны қор қыту, көндiру,
жасыту тiптi мүмкiн емес едi. Ақыры Бруноны «қан төгiл мей тiн» өлiм
жазасына кестi. Бұл – тiрiдей отқа өртеу болатын.
Ақпан айының таңертеңгiлiк мезгiлi едi.
Рим қо ңырауының
күңiренген үнi жер жарды. Садақшылар көшесiнен гүлдер алаңына қарай
шеру тартып, ән деткен монахтар келе жатты. Бұл олардың қаза бол ған
адамдарға оқыған дұғасы едi. Монахтар бүлiкшi-оқымысты ғалым Джор-
дано Бруноны жазалауға әкелдi. Бруноның ерлiгi әлi күнге ұмытылған
жоқ және ешқашан ұмытылмақ емес.
Достарыңызбен бөлісу: