Хазіреті Әли және Әбу Лүбәбәмен
v
кезектесіп
мінген. Жаяу жүру кезегі Пайғамбарымызға келгенде
жолдастары:
«О, Аллаһ Елшісі! Өтінеміз, сіз мініңіз, біз сіздің
орныңызға жүреміз» – дейді. Расулұллаһ
r
:
«Жүруге сендер менен шыдамдырақ емессіңдер!
Оның үстіне мен сауап алу мәселесінде сендерден
мұқтажсыздау емеспін» – деген
(Ибн Сағд, ІІ, 21)
.
Меккені жеңіп алу – мұсылмандар жиырма жыл
шеккен азап пен қорлық, зұлымдықтардан кейін Аллаһ
нәсіп еткен ең үлкен жеңіс. Алайда, Пайғамбарымыз
r
Меккеге жеңіс белгісімен емес, түйесінің өркешіне
жабысып, бейне бір сәждеге жығылып, шүкірін өтеу
ішінде кірген. Ең кішкентай менмендік көрінісіне қарсы
қою үшін:
«Аллаһым! Өмір тек ахірет өмірі» – деп
жалбарынған болатын
(Уақиди, ІІ, 824; Бұхари, Риқақ, 1)
.
Мекке алынған күні қорқып, қобалжу үстінде
дірілдеп:
«Ей, Аллаһтың Елшісі! Маған Исламды үйретіңіз-
ші!» деген жерлесін өз мүмкіндіктерінің ең нашар болған
кезінен мысал келтіріп, жұбатады да:
«Қобалжыма, бауырым! Мен патша не әмірші
емеспін! (Аяулы анасын меңзей) Құрайштан күн-
ге кептірілген ет жеген сенің байырғы көршіңнің
ХАҚ ДОСТАРЫНЫҢ ҮЛГІЛІ МІНЕЗ-ҚҰЛҚЫ
58
59
жетімімін» – деп, өте керемет кішіпейілділік көрсетеді
(Ибн Мәжә, Әт’имә, 30. Табарани, Әусат, 2, 64)
.
Сол күні қарт әкесін арқалап құзырына алып кел-
ген және оған иман үйретуін талап еткен Хазіреті Әбу
Бәкірге:
«Ей, Әбу Бәкір! Мына қарт әкеңді неліктен бұл
жерге дейін шаршаттың? Біз оның жанына бара
алмайтын ба едік?!» – деген
(Ахмед, VІ, 349; Хәйсәми, VІ,
174; Ибн Са’д, V, 451)
.
Өзіне өте қатты тағзым етіп, құрмет көрсеткендерге:
«Сендер мені өз дәрежемнен жоғары құрметте-
меңдер! Өйткені Аллаһ мені “Елші” етіп алмай
тұрып, “Құл” еткен» – деп, ескерту жасаған
(Хәйсәми,
ІХ, 21)
.
Достарыңызбен бөлісу: |