BipaK улкен адам кш 1рейген сайын улкейе 6 e p e a i екен. Бурын Есенейге жатсырай карайтын, ыгыса карайтын журт en a i 6ip жана Есенейге кездескендей жакын- даса 6 e p in келед1. «Агашка мэуе бггсе бэсен-бэсен » дегендей, Улпаным да ж1бектей созымды б о л ь т барады, Есеней болдым деген ойына да Kipin шыкпайды. К,удай-ай, узагынан, узагынан бере кер!..» — Ассалаумалейкем!.. — M ycipen уйге Kipin келе жатыр. Атынан жана гана тускен, камшысы колында, жол кшмшде екен. — M ycipen ага! — деп У лпан орнынан уш ып турды. H eci6eai де турды. — T y p iK n e H 6 ic iii, ой! К днгы бас, кайда ЖYpдiн осынш а сагындырып! — деп Е сеней куаны п калды. — Ш еиин, торге шык. Одетте ж ок , ойтпесе, У лпан М у а р еп т щ мойны на асы- ла кетер ezii. Одетте ж ок , ойтпесе, M ycipen те оны к уш ак - тап су ш п алар ед 1
. Сагынысып калган агалы-карындастай -
7 9
-
6ipiH 6ipi K03i\ieH аяласты, таза кеш лдер1мен аяласты. M ycipen memiHin, терге шыгып отырды. — Турпспен, сен де терт аягыннан тусалыпсын гой!.. Тойына бiздi неге шакырмадын? — дeдi Есеней. — Тойды сендер келгенш е токтатып койдык. Ж ок ж ер дей норестел1 болып калганымыз... Шынардын содан колы босай алмай жур. К у ш -ту ш соны н касында. — H ep ecT en i бол ы п ? — Е с е н е й M y cip en n eH к а л ж ы н д а - са б ер етш eдi. «К аты н ы н Y йiнeн б у а з к eл д i ме?» д е п сур ап кала ж аздады . BipaK У л п а н н а н к ы сы лды да:
