262
Өлең – ар найы шу мақ, тар мақ, ұй қас, бу ын, бу нақ қал пын сақ-
та ған,
бел гі лі бір өл шем мен, үй ле сім ді ыр ғақ пен ұй қа сып ке ле тін,
кей іп кер кө ңіл күйі не не ғұр лым те рең үңі ле тін поэ зия лық жанр тү рі.
Өлең құ ры лы сы – өлең сөз де қол да ны ла тын өл шем-өр нек-
тер дің жа са лу жүй есі.
Өлең ұй қа сы – өлең тар ма ғы ның
со ңын да ғы бу ын дар дың
үй ле суі.
Өлең ші – өлең ді ай ту шы, та ра ту шы.
Өси ет өлең – көп ші лік ке ай ты ла тын ке ңес, өси ет.
Пас то раль – мал шы са зы ның бір тү рі.
Пей заж (француз тілінде «мекен», «өлке») – белгілі бір жердің,
мекеннің, табиғаттың көрінісі. Пейзаж – әдеби шығармаларда
жаратылыстың,
яғни табиғаттың әсем көрінісі, көркемдік
бейнесі. Көркем әдебиеттегі табиғат суреті – пейзаж деп аталады.
Тақырыпты толығырақ ашу үшін пейзаж кескіндеме жанрының
басқа түрлерінде де (портрет, баталия жанры т.б.) қолданылады.
Пейзажда суретшінің сезімі, көңіл күйі, түсінігі, табиғатқа деген
эстетикалық, этикалық көзқарасы аңғарылады.
По вес ть – кө ле мі жа ғы нан әң гі ме ден үл кен, ро ман ға жа қын,
ба ян дау тү рін де қа ра сөз бен жа зыл ған
оқи ға лы көр кем шы ғар-
ма ның тү рі.
Достарыңызбен бөлісу: 
