265
жазу өрнегі, одан бертін келе сөз мәнері, сөйлеу машығы, әр сурет-
керге тән өнер ерекшелігі стиль атанған.
Тақ пақ – кө ле мі ша ғын, ай ту ға же ңіл өлең дер.
Та қы рып – жа зу шы кө тер ген әлеу мет тік мә се ле. Жа зу шы көр-
кем шы ғар ма да өмір де бо лып жат қан оқи ға лар мен оған қа ты сы
бар адам дар тағ ды рын су рет тей оты рып бір не ме се бір не ше әлеу-
мет тік мә се ле ні кө те ре ді.
Та ри хи жыр лар – белгілі тарихи
оқиғаға байланысты туған
эпикалық шығармалар. Тарихи жырларда оқиғаның дәлдігі
сақтала бермейді, әр кезеңнің тарихи-әлеуметтік, қоғамдық-саяси
бет-бедері көркемдік тұрғыдан қорытылып бейнеленеді.
Тар мақ – бу ын са ны тұ рақ ты ке ле тін өлең жо лы.
Те ңеу – зат тың,
құ бы лыс тың қа сие тін, са па сын ашу үшін
екін ші бір зат пен, құ бы лыс пен са лыс ты ра си пат тау.
Тер ме – на қыл, өси ет ай ту ға не гіз дел ген, өмір дің же ке құ бы-
лыс та ры на бай ла ныс ты қо ры тын ды ай ты ла тын өлең тү рі.
Төл сөз – әде би шы ғар ма да ті ке лей ай тыл ған қал пын сақ тап
бе рі ле тін кей іп кер сө зі.
Тө леу сөз – кей іп кер дің сө зін ай тыл ған қал пын сақ та май, тек
ма ғы на сын ға на жет кі зе тін сөз.
Троп – сөз не ме се сөз тір ке сі нің көр кем шы ғар ма да ту ра ма ғы-
на да емес, ау ыс па лы ма ғы на да қол да ну тә сі лі.
Табиғат лирикасы – ақынның ішкі жан дүниесін оның әртүрлі
табиғат құбылыстарын сезінуі, бейнелеп суреттеуі арқылы танылатын,
адамның табиғатпен етене жақындығын көрсететін өлең-жырлар.
Толғау – көне дәуірлерде туып қалыптасқан поэзиялық
шығарманың бір түрі, философиялық ой
қорытудың ұлттық
үлгісі, табан астында суырып салып айтуға құрылған лиро-
эпикалық жыр. Толғау – күрделі,
көлемді лирикалық туынды,
сюжетсіз поэма.
Ұй қас – тар мақ тар дың соң ғы сөз де рі нің үн де сіп ке луі. Ұй қас
түр ле рі: қа ра өлең ұй қа сы,
шұ бы рт па лы ұй қас, ке зек ті ұй қас,
ша лыс ұй қас, егіз ұй қас, ерік ті ұй қас.
Достарыңызбен бөлісу: 
