2.5.1 Өндірістің қоғам өміріндегі ролі
К.Маркстің әлеуметтанулық теориясындағы бағалы ой-пікірлері мен тұжырымдарын былай
түйіндеуге болады: ол, біріншіден, объективтік-материалистік теорияны қолдана отырып, қоғамның
дамуын "формация", яғни ерекше бір құбылыс ретінде қарастырды; екіншіден, қоғам дамуының ең
басты, қозғаушы, шешуші күш деп экономика, яғни өңдіріс тәсілі, оның ішінде өндіргіш күштер, соларға
сәйкес өндірістік қатынастар түсіндірді; үшіншіден, алғаш әлеуметтік құрылым, яғни қоғамды таптарға,
топтарға, жікке бөлу теориясын жасады. Тапқа, жікке, топқа бөлудің негізгі белгісі өндірістік құрал-
жабдыктарына меншік нысанына байланысты екенін атап көрсетілді.
Ерекшелігі
Г.Гегель диалектикасы, сонымен
қатар әлеуметтік және саяси-
экономикалық жандандыру.
Маркстік социологияның негізгі
принципі – жекелікті әлеуметтікке
біріктіру.
Қоғамдық өмірдің аспектілері
Қоғам өмірінің материалдық
негізі.
Қоғам дамуының объективті
бағыттары.
Өндіргіш күштер мен өңдірістік қатынастардың бірлігі болып
табылатын материалдық тұрмыстық өндіріс әдісі қоғамдағы
әлеуметтік, саяси және рухани процестерді туғызатыңдығын
дәлелдеді.
Өндіргіш күштер
Өндірістік қызметтің дағдылары,
тәжірибесі мен білімді иемденген
адамдар.
Өндіріс күштеріне еңбек
құралдары мен заттары жатады.
К. Маркс ілімінің методологиясы
А. Смит пен Д. Рикардоның классикалық
саяси экономиясы жеке еңбек құн
теориясы, өнімді еңбек және т.б.
М
аркси
зм
нің
дерек
кө
здер
і
К. Маркстің методологиясының
ерекшелігі – бизнес және қондырма
идеясы:
|
