120
Сай ра тып тіл мен жақ ты бол са ха лі.
Өне рің бол са ішің де шы ғар сырт қа,
Бұл жер де жа сы ру дың бол мас мә ні.
Қан ды рып құ лақ
құ ры шын тың дау шы ның,
Жа рай ды, мі не, жі гіт, де сін пә лі.
Се кіл ді рай хан гүл бақ ша да ғы,
Уыл жып жі гіт тік тің тұр ған ша ғы.
Та ба ал май ай тар орын жү ру ші едің,
Ес ті рт ші жас ел дер дің бол са әні.
На қыш пен сан ду ғаш тай жүз
құ был тып,
Дау сың ды түр лен дір сең ке лер сә ні.
Жас тық қа сау ық-сай ран ет кен кү нің,
Емес пе жі гіт тік тің рау ша ны?
Тың дау шы асыл сөз ді та был ған да,
Ай ту шы тар ты нар ма жә не та ғы.
Қа дір лес
құр бы ла рың жи нал ған да,
Тар қа сын ра зы бо лып сын бай са ғы.
Жа сым нан ел де жүр мей, өс тім шет те,
Де ме сін кә не ел ді са ғын ға ны.
Құр бы ңа
жа тыр қа май аш сы рың ды,
Жүй рік тей бау ыр жа зып ба бын да ғы.
Ұмыт па мы сал ды да деп ай тыл ған,
Түл кі ні та зы ала ды та бын да ғы.
Бо ла ды не
нәр се ден жә не де ес кер,
Жі гіт ке абы рой дың та был ма ғы.
Емес пе екі жү рек бір дей кел се,
Ара да ма хаб бат оты жа ғыл ма ғы.
Мі не ки,
дом бы ра ңыз, тоқ та дым мен,
Сөй ле сін сұ лу Жа мал жа ным да ғы!
Ға ли бұл ара да ай тып бол дым деп, дом бы ра ны Жа мал ға ұсын-
ған да, отыр ған ха лық: «Мыр за, та ғы ай та тү сі ңіз?», – деп өті ніш
айт қан соң, Ға ли та ғы да мы нау өлең ді ай та бас та ды:
Жақ сы қыз ба ға жет пес бір гау һар тас,
Он ал ты, он же ті ге жет кен де жас.
Жан нат тың
пі сіп тұр ған ал ма сын дай,
Қол жет пес, қан дай жі гіт ләз зат ал мас.
Сұ лу қыз ра қат тың кіл ті емес пе?
Қо лы на тү сі ре ал саң, бар да ғы аш.
Ті зіл ген ме руерт тей отыз ті сі.
Достарыңызбен бөлісу: 
