Абылай қалмаңтың қарғысшылынан қарғыстың жаманы қандай деп сұрағанда, қарғысшыл, бірінші: «Шөбің жапырылмасын!» — депті. «Мені кедей бол дегенің ғой, бұл қарғыс емес. Халқым бай болса бір менің кедейлігім кемшілік емес»,— депті Абылай. Екінші, «Күлің шашылмасын»,— депті. «Бұ да қарғыс емес, балаң болмасын» дегенің ғой, өзім жақсы болсам, халықтың бәрі де менің балам»,— депті. Үшінші: «Өзің білме, білгеннің тілін алма» — депті. «Міне, жаман қарғыс осы!» — депті Абылай.