Олардың адамдық образдарындағы айырмашылықтарды ашу арқылы көрсетеді.
Ежелгі Үндістан
Буддизм және Джайнизм мектептері:
Этикалық, эстетикалық нормалар, мінез-құлық нормалары, тақуалық (аскетизм- «нәспіні тыю») мінездің формалары беріледі. Ондай нормалардың бірі ретінде «тірі жанға зиян келтірмеу принципі негізге алынады.
Шығыста әлеуметтік ой-пікір прагматистік (тәжірибелік) сипатта болды. Жағымды мінез-құлық үлгілері тек уағыздалып, адам міндеттерінің тізбегін атаумен шектелді.
