1. Тез сіңірілуі және мөлшерлеудің туралығының жоғары болуы
2. Дәрі ферменттердің әсеріне ұшырамайды, өйткені тік ішекте ферменттер болмайды, және, дәрі төменгі геморраидальды көк тамырлар арқылы сіңіріліп, бауырға соқпай бірден төменгі қуыс көк тамырға түседі
3. Бұл тәсіл құсудың болуының, өңештің тарылуының, жұғынудың бұзылуының салдарынан ауыз арқылы қабылдай алмайтын науқастарға, дәріні қабылдаудан бас тартқан, қозу жағдайындағы (сандырақтап жатқан) психикалық сырқаттарға дәріні енгізуге мүмкіндік береді. Мұндай кезде тыныштандыратын заттарды дәрілік клизмамен енгізу козумен нәтижелі күресуге мүмкіндік береді.
Тік ішекте ферменттердің болмауы бұл тәсілдің артықшылығы ғана болып қоймай, оның кемшілігі де болып табылады, өйткені белоктық, майлық, полисахаридтік құрамды дәрілер ферменттердің қатысуынсыз ішектің қабырғасы арқылы өте алмайды, және олар жергілікті әсер ету мақсатында қолданылуы мүмкін.
Тік ішекке енгізу үшін балауыздар мен дәрілік клизмалар қолданылады. Дәрінің ерітіндісін 50-200 мл мөлшерінде алдын ала тазалау клизмасымен босатылған тік ішекке 7 - 8 см тереңдікке енгізеді. Балауыздарды майлы негізде дайындайды, ұзартылған конус пішініне келтіреді де балауыз қакама орайды. Оларды тоңазытқышта сақтаған жөн. Кіргізер алдында балауыздың үшкірленген жағын қағаздан шығарады да қабы қолда қалатындай етіп тік ішекке енгізеді.
Дәріні тіл астына салғанда тез сіңіріледі(тіл астында майда тамырлардың көп болуына байланысты), асқорытатын ферменттермен бұзылмайды және бауырға соқпай жалпы қан айналу шеңберіне түседі. Бірақ мұндай тәсілді тек аздаған мөлшерде қолданылатын дәрілерді енгізу үшін пайдалануға болады (нитроглицерин, кейбір гормондар). Ішке қабылдаудан айырмашылығы, бауырдың порталдық айналымын және бірінші өту метаболизмін айналып өтіп, жүйелі қан айналымына тікелей сіңуін қамтамасыз етеді, бұл ішке қабылдағанда жойылатын дәрілік заттарды (мысалы, b-адреномиметикалық изопреналинді) осылайша тағайындауға мүмкіндік береді.Ауыз қуысының шырышты қабығы мол қанмен қамтамасыз етілген, ол қанға дәрілік заттардың жылдам ағынын қамтамасыз етеді және әсердің бірдей жылдам басталуына ықпал етеді. Бұл тіл астындағы енгізу жолын жедел жәрдем көрсетуде әсіресе ыңғайлы етеді амбулаторлық, мысалы, стенокардия ұстамалары (нитроглицерин қабылдау) немесе гипертониялық криздер (клонидин немесе нифедипинді қолдану).
Препаратты ағзаға енгізудің сублингвальды жолының негізгі кемшіліктерінің бірі оны қолдануды айтарлықтай шектейді, ішектегімен салыстырғанда салыстырмалы түрде аз сіңу аймағы болып табылады, бұл тек жоғары липофильді заттардың болуын қамтамасыз етеді. жоғары белсенділік.
Көбінесе препараттар ерітінділер, ұнтақтар және таблеткалар түрінде сублингвальды түрде енгізіледі.
