Шілтен – желепжебеп, қолдайтын киелі бейне. Шүленгір

188
АБЫЗ – түркі халықтары Тәңірі сенімінде болған көне дәуірдегі бірегей мә
дениәлеуметтік жүйенің өкілі. Абыз – әскери бақсы, болжаушы, кеңесші, рудың 
ақсақалы, батагөй қариясы мағынасында қолданылады. 
АВТОРДЫҢ БЕЙНЕСІ – әдеби шығармадағы жазушының өз тұлға сының көріну 
қалпы.
АҚЫН – поэзиялық туындыларды, өлең, жырдастан, поэма ларды ауызша айтып 
не жазып шығаратын өнер иесі, халықтың көркемдік дәстүрлерін қалыптастырып, 
жалғас тыратын сөз шебері.
АЛЛИТЕРАЦИЯ (латын. ad-littera – дыбыстас) – шығар маларда бірыңғай 
дыбыстардың үндестігі, дәлірек айтқанда дауыссыз дыбыстар дың қайталануы.
АҢЫЗ – қазақ фольклорлық прозасының жанры, елдің, тайпа, рудың шық қан 
тегі, кешкен жолы хақындағы немесе тарихта болған әйгілі адамдар – хан, батыр
лар, би, шешендер жайындағы, сондайақ нақтылы бір жерсу, сол жерде өткен 
оқиғалар турасындағы тарихи шындыққа негізделген, халықтың тарихи жадында 
сақталған, әйтсе де уақыт өте көркемдік сипат алған әңгіме.
АССОНАНС (латын. assono – үйлесім) – өлең сөзде дауыс ты дыбыс тардың үндесе 
қайталануы.
ӘҢГІМЕ – оқиғаны баяндап айтуға негізделетін, қарасөз бен жазылған шағын 
көркем шығарма.
БАҚСЫ САРЫНЫ – әртүрлі ырым, рәсім көрсету кезінде өзіне табындыра бау
рап алу үшін музыкалық аспаптардың сүйемелдеуімен айтылатын өлеңжыр. Сөз
дері айшықты, бі рақ мағынасы бұлдырлау, көбінесе төкпе жыр үлгісінде айтылған.

жүктеу/скачать 1,76 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: