Топаралық өшпенділік туралы алғаш рет Г. Лебон (1896) мен У. Мак-Дугалл (1916) еңбектері, З. Фрейд (1925, 1930),
Д. Кэмпбелл: топтық конфликтінің шынайылық теориясы (1979).
әр топтың жеке мүшелерінің қарама-қарсы топ тарапынан қауіптілікті сезінуі мүмкін және кез-келген әрекет қауіп-қатер ретінде қабылдануы мүмкін:
топтың жеке мүшелерінің өшпенділік сезімін оятуға себеп болады;
өз тобындағы өзара ынтымақтастықтың күшеюіне себепші болады;
әрбір топ мүшесін өз тобының мүшесі екендігін толық сезінуге әсер етеді;
топтық шекараның нығаюына, топішіндегі құпиялылықтың артуына әсер етеді;
топ мүшесінің топтық ережелерді қатаң сақтауға, топтық нормаларды бұзбауына ықпал етеді;
өз тобы ішінде топтық ережені, топтық тәртіпті бұзғандар байқалатын болса, онда оларды шеттету жағдайы, жазалау қажеттілігі туындайды;
әр топптың догматизмін, этноцентризмін арттырады;
өз тобы ішінде топтық ұйымшылдықтың, ынтымақтастықтың, бірлестіктің нығаюына себеп болса, ал сыртқы топқа деген өшпенділіктің, ыза-кектің, қастандықтың туындауына себеп болады.
Конфликтінің функциялары мен зардаптары
топтағы адамдардың өзара ұйымдастырушы, біріктіруші, ортақ сезімдерді тудырушы ретінде ауызбіршілікті, ұйымшылдықты, ортақ іске жұмылудағы бір-біріне деген қамқорлықты тудырады
топтар арасындағы қайшылықты, қарсыластықты, өшпенділікті, қақтығыстықты тудырушы ретінде өшпенділікті, агрессивтілікті, қатыгездікті тудырады.