Абайдың махаббат лирикасы. Келесі сұрақтар бойынша жауап әзірлеңіз
жүктеу/скачать 36,09 Kb.
|
|
Абайдың махаббат лирикасы. Келесі сұрақтар бойынша жауап әзірлеңіз: 1. Ақынның махаббат тақырыбына енгізген жаңалықтары. 2. Алғашқы өлеңдеріндегі Шығыс ақындарына еліктеуден махаббат сезімін жырлаудағы реалистік әдіске көшуі. 3. Абайдың халық ауыз әдебиетінің үлгісіндегі өлеңдері 4. Шығыс әдебиетінің үлгісінде жазған махаббат тақырыбындағы өлеңдері 5. Орыс, Батыс әдебиетінің үлгісінде жазған махаббат лирикасының идеялық мазмұны АБАЙ ӨЛЕҢ - МАХАББАТ ЛИРИКАСЫ Алып ақын Абай өзінің саналы ғұмырында махаббат тақырыбында кең жазып, айтып әндер шығарып кетті. Абайдай бұл тақырыпты кең көлемде, терең мағанада, шыншыл ғашық жүрегімен ашып берген қазақта мұндай ақын жоқ. Сөз басын мына өлеңмен бастасақ па деймін: Махаббатсыз - дүние бос Қайуанға оны қосыңдар. Қызықтан өзге қалсаң бос, Қатының, балаң, досың бар. деп келеді. Махаббаты тек сүйген жарына ғана емес, өз перзентіне дос-жарандарына махаббатпен қарауға шақырады. Жүрегінде махаббат жоқтарға қайунға теңеп, махабатсыз бұл өмірдің мән-мағанасы жоқ екеніне көз жеткізіп тұр. Абай сұл қыз, адал жар, жігіттің сұлтаны, ғашық болу, сүю, махаббат ләззаты, тауқыметі, әйел тейсіздігі, сағыныш пен күйініш осы өмірде кездесетін махаббаттың бар белгісін мен көрінісін жазып кеткен. Қақтаған ақ күмістей кең маңдайлы, Аласы аз қара көзі нұр жайнайды. Жеңешке қара қасы сызып қойған, Бір жаңа ұқсатамын туған айды. Маңдайдан тура түскен қырлы мұрын, Ақша жүз, ал-қызыл бет тіл байлайды. Аузын ашса, көрінер кірсіз тісі, Сықылды қолмен тізген, іш қайнайды. Абай сұлу қыздың көркін осындай тамаша суреттеп келеді де: Сөйлесе, сөзі әдепті әм мағаналы Күлкісі бейне бұлбыл құс сайрайды Алып ақын Абай өзінің саналы ғұмырында махаббат тақырыбында кең жазып, айтып әндер шығарып кетті. Абайдай бұл тақырыпты кең көлемде, терең мағанада, шыншыл ғашық жүрегімен ашып берген қазақта мұндай ақын жоқ. Сөз басын мына өлеңмен бастасақ па деймін: Махаббатсыз - дүние бос Қайуанға оны қосыңдар. Қызықтан өзге қалсаң бос, Қатының, балаң, досың бар. деп келеді. Махаббаты тек сүйген жарына ғана емес, өз перзентіне дос-жарандарына махаббатпен қарауға шақырады. Жүрегінде махаббат жоқтарға қайунға теңеп, махабатсыз бұл өмірдің мән-мағанасы жоқ екеніне көз жеткізіп тұр. Абай сұл қыз, адал жар, жігіттің сұлтаны, ғашық болу, сүю, махаббат ләззаты, тауқыметі, әйел тейсіздігі, сағыныш пен күйініш осы өмірде кездесетін махаббаттың бар белгісін мен көрінісін жазып кеткен. Қақтаған ақ күмістей кең маңдайлы, Аласы аз қара көзі нұр жайнайды. Жеңешке қара қасы сызып қойған, Бір жаңа ұқсатамын туған айды. Маңдайдан тура түскен қырлы мұрын, Ақша жүз, ал-қызыл бет тіл байлайды. Аузын ашса, көрінер кірсіз тісі, Сықылды қолмен тізген, іш қайнайды. Абай сұлу қыздың көркін осындай тамаша суреттеп келеді де: Сөйлесе, сөзі әдепті әм мағаналы Күлкісі бейне бұлбыл құс сайрайды деп қыз сұлулығының бейнесі ендігі жерде әдеп, сыпайылығын айта кетеді. Жігітті жұрт жақтаған қыз мақтаған, Кей жігіт мақтан үшін қылық қылмай Бойында майдалық пен сыр сақтаған, Кей жігіт арсыздық пен ұят сынбай, Қолы жетпес нәрсеге тыртақтаған. деп жігіт бейнесін де үйлестіріп алып кетіп сұлу қызбен жігіттің де жігіті бар екенін ескертеді. Жігіттер ойын арзан күлкі қымбат деген өлеңінде бозбалаларға өзінің ақыл-кеңесі мен шын ықыласын білдіреді. Шын көңілмен сүйсе екен, кімді сүйсе Бір сөзімен тұрса екен, жанса-күйсе Қырмызы қызыл жібек бозбалалар Оңғақ бұлдай былғайды, бір дым тисе деп бозбалаларға жөн сілтейді. Шу деген де көрінер сұлу артық, Көбі көпшіл келеді ондай қаншық. Осы шумақ өлеңінде сұлу қыздың да өз кемшіліктері болатынын, бетім барда бетіме кім шыдар деп кімі паңдау келеді, кімі тантақ, деп айтып жақсы жар ондай істерден аулақ болғай... Ақыл керек, іс керек, мінез керек Ер ұялар іс қылмас қатын зерек деп нендей нәрсе керек екенін айтып жатыр. Біреуді көркі бар деп жақсы көрме, Лапылдақ көрсе қызар нәпсіге ерме! Әйел жақсы болмайды көркіменен, Мінезіне көз жетпей, көңіл берме! Жігіттерге шынында неге көңіл аудару керек екеніне құлақ қағыс айтады. Қатының сені сүйсе, сен де оны сүй, Қоржаң суық келеді кей сасық ми. Ері ақылды, қатыны мінезді боп, Тату болса, райыс үстіндегі үй. Жоқ болса қатынығның жат өсегі, Болмаса мінезінің еш кесегі. Майысқан, бейне гүлдей толықсыған, Кем емес алтын тақтан жар төсегі. Жасаулы деп, малда деп байдан алма, Кедей қызы арзан деп құмарлан ба. Ары бар, ақылы бар, ұяты бар, Ата-анаңның қызығынан ғапыл қалма. деп ақын Абай қызды қалай таңдау керек екнін, несіне көңіл адару керек екенін, жақсы құрбы, адал жар, үйленгенге дейін үйленгенен кейін нендей қам-қарекетте болу жайлы түгел айтып жатыр. Демеңдер өнбес іске жабыналақ, Ақыл тапсақ, мал тапсақ қуаналық. Қызды сүйсе, бірді-ақ, сүй таңдап тауып, Көрсе қызар, күне асық диуаналық. Адалдықты шынайы сүіспеншілікті жақсы істерге итермелеп жатыр. Мен жазбаймын өлеңді ермек үшін, Жоқ-барды, ертегіні термек үшін. Көкірегі сезімді, тілі орамды, Жаздым үлгі жастарға бермек үшін. деп ақын Абай өзі де, айтып кеткен. Ғашықтың тілі - тілсіз тіл, Көзбен көр де ішпен біл. Сүйісер жастар қате етпес, Мейлің илан мейлің күл. деп ғашық жандарға қандай түсіністікпен ғашықтық өз дегенін айтпай қоймайтынын меңзеп отыр. Ғашықтық, құмарлық пен - ол екі жол, Құмарлық бір нәпсі үшін болады сол. Сенен артық жан жоқ деп ғашық болдым, Мен не болсам болайын, сен аман бол. Абай ғашықтықты, сүюді, жақсы көруді өз басынан өткізіп тіл шеберлігі мен сөз көркемділігі арқылы жеткізіп айтады. Ғашық жарына - мен не болсам болайын, сен аман бол - деп тұр. Ғашықтық келсе, жеңер бойыңды алып. Жүдетер безгек ауру сықылданып. Тұла бой тоңар, суыр үміт үзсе, Дәмеленсе, өртенер күйіп - жанып. сыртқы көркемділігі мен сөздің ішкі мазмұны шын ғашық болған адамның кейіпін танытып жатады. Желсіз түнде жарық ай, Сәулесі суда дірілдеп, Ауылдың жаны - терең сай, Тасыған өзен гүрілдеп. осы өлеңінде Абай өзінің ғашықтық, жастықтың керемет балғын шақтарын өлең мен ән қылып жазады. Көзімнің қарасы Көңлімнің санасы Бітпейді ішімде Ғашықтың жарасы Абайдың ғашықтыққа деген оның көңлі қандай ынтық, қайта айналып келіп көңлі ғашықтыққа алып кететін болса жазған әні мен өлеңі адамды сондай тебрентіп алып кетеді. өлең соңында: Ер емес қымсынар, Әр кім-ау, ұмсынар. Құдай-ау, бұл көңлім Күн бар ма бір тынар? деп көңлі жабырқайды. Жігіт сөзі, қыз сөзі өлеңдерінде екі жақтың бір-біріне ыстық ықыласын, ашық түрдегі ерік, жігер ынтасын қысылмай, қиналмай өлең ән қылып айтады. Айттым сәлем, қаламқас, Саған құрбан мал мен бас. Сағынғаннан сені ойлап, Келер көзге ыстық жас. Сенен артық жан тумас, Туса туар - артылмас. Бір өзіңнен басқаны, Ынтықтығым айтылмас. Сізде сымбат, бізде ықылас, Осы сөзім бәрі рас, Сіздей жардың жалғанда Қызығынан жан тоймас. Жігіт сөзі айтылады да оған қыз сөзінде: Қиыстырып мақтайсыз Ойласаң не таппайсыз? Бізде ерік жоқ өзің біл, Әлденеге бастайсыз. Біз де әркімді байқаймыз, Тап бергеннен тайқаймыз. Сіздей асыл кез болса, Қайтып басты шайқаймыз? Қабыл көрсе көрім жай, Тастап кетсең япырмай Ит қор адам болар ма Бұл жалғанда сорлыңдай? деп қыз сөзін білдіреді. Кейде есер көңіл құрғырың, Махаббат іздеп талпынар. Ішсем деп бейнет сусынын, Асау жүрек алқынар. Есер көңіл деп махаббатқа асау жүрегі алқынғанын іздеп, талпынғанын меңзеп, өз жүрегіне терең бойлайды. Аяндап ақырын, Жүрекпен алысып. Сыбырын, тықырын, Көңілмен танысып. Жүрегі елжіреп, Буындар босанып, Рахатпен әлсіреп, Көзіне жас алып. Екі ынтық жандардың сезімдерін сол кездегі қандай күйде екенін шеберлікпен сыртқы және ішкі түр үндестігімен білдіріп отыр. Абай тағы бір өлеңін де: Бұраң бел, бойы сұлу, кішкене аяқ, Болады осындай қыз некен-саяқ. Піскен алма секілді тәтті қызды, Боламын да, тұрамын көргендей-ақ, Егер қолың тисе білегіне, Лүпілдеп қан соғады жүрегіңе, Бетіңді таяп барсай тамағына, Шымырлап бу енеді сүйегіңе. Сол кездегі сезген, көрген, білгенін еш мүлтіксіз ақындық зор шабытпен еркін, ақ қағазға түсіре салған. Абай ғашық жарын қандай сүйсе сондай күінді, жүрегінің түбінен зарланды, қайғырды керек болса өлең ән болып төгілді. Ауру жүрек ақырын соғады жай, Шаршап қалған кеудеме тулай алмай. Кейде ыстық қан басып кетеді оны, Дөмбекшіген түндерде тынши алмай. деп өз халын баяндай отырып... Жарқ етпес қара көңлім не қылса да, Аспанда ай менен күн шағылса да, Дүниеде, сірә, сендей маған жар жоқ, Саған жар менен артық табылса да. Сорлы асық, сарғайса да, сағынса да, Жар тайып, жақсы сөзден жаңылса да. Шыдайды риза болып жар ісіне, Қорлық пен мазағына табынса да. деп асыл Тоқжанын армандап қосыла алмай кеткен Абайдың Тоқжыны ғой... осы өлеңінде Абай жарына деген көңлі таза болса өлеңі де, аспанда ай менен күн шағылса да қара көңлін еш нәрсе баса алмайтынын, не көрсе де шыдайтынын өлең әнімен адам айтқысыз түрде жеткізеді. Қор болды жаным, Сенсіз не менің күнім, Бек бітті халім Тағдырдан келген зұлым. Тағдыр етсе алла Не көрмейді пәндә? деп тағдырына мойынсұнып айтады дағы: Ғашықтық - қиын жол Жетсең - жеттің Жетпей өттің Не болды? Арманда өмір Өтті Ойлар ма екен бір мені сол? Ғашықтықтың келуі тез, жетуі қиын арманда өмір өтті деп айтып жатыр. Сүйсіне алмадым, сүймедім. Сүйегім жасып сор қалың, Сүісіп саған тимедім, Бола алмадым сенің жарың. мына өлеңінде күдерін үзіп Тоқжанынан айырылғанын сорым қалың деп айтады. Жүрек - теңіз, қызықтың бәрі-асыл тас, Сол қызықсыз өмірде жүрек қалмас. Жүректен қызу-қызба кете қалса, Өзге тәннен еш қызық іс табылмас. Шынында да, жүректен қан тарайды жан сонда мекен қылады, жүрек арқылы табылған қызық, асыл да, адал дүниелер, жүрекпен табылмаған дүниелер қызықсыз, ал жүректің қызу - қызба нұры сөнсе өзге тән оның қызыметін атқара алмас, деп айтылады. Жүрегім, нені сезесің Сенен басқа жан жоқ па? Дүниені көңлім кезесің, Тианақ жоқ па, қой тоқта! Күйесің жүрек күйесің, Күйгеніңнен не пайда? Дүние де нені сүйесің Өмір қайда дос қайда? Абай өз-өзімен сырласып кең ой тебретіп, өзіне басу айтқандай екі жақты көңілі мен дүниеге ой көзімен қарап отыр. Махаббат, достық қылуға Кім де болса тең емес. Қазір дайын тұрға - Бес күндік ғашық жөн емес. Сүіспек көңлім ойлайды, Жанның бәрі - қаты бас. Сүйісу тозбай тұрмайды, Еңбекке аз күн татымас. Махаббатқа деген көз қарасы екі адамның да, бірдей болуы, тең болуы, жоқ екенін тілге тиек етіп, уақытшы күіп-жанудың еш жөні жоқ деп көңілдің кері тартпа бола қалатынын, нағыз сынақ келгенде сүйісудің тозбай тұрмайтынын айтып кетеді. Жас жүрегім Жанды менің Жай таба алмай, япырым! Өзің оңда Жақсы жолға Ақырын . дейді. Өзгеге, көңлім, тоярсың, Өлеңді қайтіп қоярсың? Оны айтқанда толғанып, Іштегі дертті жоярсың. Өлеңнің қандай зор құдіретке ие екнін, шерменде шерін тарқататын сырлас, мұңдас болатын осы өлең емес пе... Бір сұлу қыз тұрыпты хан қолында. Ханда жанын қияды қыз жолында, Алтын - күміс кигені, қамқа, торғын, Күтуші қыз-келіншек жүр соңында. Кәрі, жас дәурені өзге тату емес. Епке көнер ет жүрек сату емес. Кімде-кім үлкен болса екі мүшел. Мал беріп алғанменен, қатын емес. ақын Абай көрініп тұрғандай әйел теңсіздігін көрсеткен, қыздарын теңге емес малға берген заманды даттайды, қарсылығын білдіреді. Есерлер жас қатынды тұтады екен. Жас қайғысын білдірмей жұтады екен. Ортасында бұлардың махаббат жоқ, Тұсап қойып қашырар бұқа ма екен? Малы көптің бұл дүниеде сөзі, ісі жүретінін жиреніп айтады да: Бай қартайса, малынан берер шылбыр, Мал өмірді жаңғыртпас, құдай ұрғыр. Біреудің қызын алып малға сатып, Баяғыны іздеген қандай құрғыр? деп ол замандар артта қалатынын айтады. Құдай-ау, қайда сол жылдар, Махаббат қызық мол жылдар?! Ақырын ақырын шегініп, Аластап кетті-ау, құрғырлар. Көзіме жас бер, жылайын, Шыдам бер сабыр қылайын. Жаралы болған жүрекке Дауа бер жамап сынайын. деп. Махаббатқа қызық мол жылдарын, басынан өткен ғажайып, ғашықтық, махаббатқа құштар кездерін сағынған болып... келесі шумақта жаралы болған жүрегіне дауа іздеп ол кездердің келмеске кеткенін сағынышпен еске алады. Қарны тоқ қаса надан ұқпас сөзді, Сөзді ұғар, көкірегі болса көзді. Қадірін жақсы білер жанға Таппай айтпа оған да, айтар кезді. Абайдың өзі сөз қадірін, сөз құдіретін, жақсы білген терең түсінген, оны жеткізе білген өзгелерге де, - «сөз түзелді, тыңдаушы сен де түзел» деп баршаға жақсы жолға шақырып жазған емес пе еді... Абай үшін өмір сәулесінің гүлі де, көркемділіктің көркі де,поэзия еді. Махаббат пен сұлулық бұл мәңгі өшпейтін шырақ емес пе. Адамға деген махаббат өмірге деген ұмтылыс жастардың бір-біріне ғашықтығы өмір сұлулығы, табиғат көркі әділетсіздіктен туған озбарлық міне осылардың бәрін Абай айта білді. Абай өзі өлсе де М.О.Әуезов айтқанындай: «мұрагері бізге алтын да әсем сазды сөздері қалды - біздің көз алдымызда жаны мен тәні поэзиялық махаббатқа алып бейнесі қалды» деп келтіреді. Абай ғашық болды, сүйе білді, сонымен бірге күйінді, сағынды, аңсады махаббаттың жақсы жаманын тартты. Дәмі бұзылмайтын өлең, түсі сарғаймайтын ән қалдырды. Осының бәрін сезініп айта, жаза, ән қыла білген қазақтың бас ақыны Абайдай жаннан айналайын демеске амал жоқ. Қазіргі жазғанымыз Абайдың тек бір қырынан ғана көрінуі... Әрина Абайдай ақынды қанша жазса да аз, - біздің мақсатымыз Абайды дәріптеу, насыхаттау оны терең түсіне білу. Әр дайым Абайша сүйіп, Абайша түсініп, Абайша білу баршамызға бұйырсын. Жаңбырменен жер көгерсе - Абайменен ел көгереді дегім келеді. Абайдың (қырық бесінші қара сөзінде) Адамшылдықтың алды - махаббат, ғаділет сезім. Бұлардың керек емес жері жоқ, керіспейтұғын да жері жоқ. Ол - жаратқан тәңірінің ісі. Айғыр биеге ие болмақта да махаббат сезім бар. Бұл ғаділет, махаббат сезім кімде көбірек болса, ол кісі - ғалым, сол - ғақил. Біз жаныиыздан ғылым шығара алмаймыз, жаралып жасалып қойған нәрселерді сезбекпіз, көзбен көріп, ақылмен біліп. Бұл сөздердің мағанасын білген адамға өте үлкен, терең... Абай осы бір кесек сөзбен адам мен ғалам жаратылысының үйлесімді өмір сүруінің тетіктерін сиғызып жіберген. Махаббатқа - ғаділет көзімен қарайық құрметті ағайындар!!! ГЕТЕ МЕН АБАЙ. МАХАББАТ ЛИРИКАСЫ Гете мен Абайдың қыз-келіншектер бейнесін сомдауы таң қаларлықтай үндес. Гетедегі «Асқақ қыз» («Ару», сірә) атты өлең қыз сұлулығының құпиясын халықтық сарында ойната білуімен баурайды. Қазақтық азат болмысымен өлердей сүйетін еркіндік һәм еркелік идеясы бар. Бір сұлуға неше жігіт сөз айтады, бақташы қыз оларды көзіне ілмей, қастарынан әндетіп өте шығады. Қыз сүймесе, өзін өзгелер сатып алуға әсте көнбейді. Етімді шал сыйпаған құрт жесін деп, Жартастан қыз құлапты терең суға. «Бір сұлу қыз тұрыпты хан қолында» атты өлеңінде Абай «Мал өмірді жаңғыртпас, құдай ұрғыр» деп ашық айтқан. Гете жырында жас қыздың сүйіспеншілігін айбынды Тирсис екі қозыға сатып алғысы келеді, енді біреуі жүрегін ұсынады. Гете мен Абай үшін қыздың сұлулығы оның өз құнын біліп, кім-көрінгенге құлай кететін осалдықтан сақ бола білетін қас арулығында жатыр, ибалылықты ардақтайды. Гетенің ерке аруы: «Тек ла-ла! тра-ла-ла!» - деп әндетсе, Абайдың сұлуының портреті «Қақтаған ақ күмістей ақ маңдайлы» атты өлеңінде берілген. Сөйлесе, сөзі әдепті һәм мағыналы, Күлкісі бейне бұлбұл құс сайрайды. Гете қыздың сыңғыр қаққан әнін бұлбұл үніне тегін ұқсатпайды. Ол бір өлеңінде сүйгені туралы «Көзіме тек сен көрінесің де тұрасың» деп үздігеді. («Сүйіктінің жақындығы»). Абай сүйген сұлуына «Көзімнің қарасы» деп тебіренеді. «Бләткенің байы ақша,/ Ер асылын таңдамас», - дегенде Абай қыз-келіншектің ұлт анасы екенін ескеріп, өзі жиренішті санаған арсыздықтың кескінін именбей дәл айтты. «Қас бұзақы - қардан туады», адам жатынына тартады деп таниды қазақ даналығы. Нәзік жандылардың тазалығын қос ақын ұлықтайды. Әйел жақсы болмайды көркіменен, Мінезіне көз жетпей, көңіл бөлме! «Жігіттер ойын арзан, күлкі қымбат» - Абай өлеңде «Шу дегенде көрінер сұлу артық» десе де, сайқал жардың опасыздығын сынай білді. Гете «Жабайы райхангүл» атты халық жырының негізінде жазған өлеңінде райхангүлдің тікенегі барын аллегориямен берген. Бұл ауырсыну - ұл баланың ересейгенде бастан кешер махаббат михнатының поэтикалық нышаны. Абай мұны «Сен мені не етесің?» атты құпияға толы өлеңінде ерекше лиризмге толы азапты құсамен жеткізді. Гетеде «Айға» атты өлең бар, жанры - монолог. Абайда толғану көп. Екеуінің көп өлеңдері өзімен-өзі сырласу, оңаша сөйлесу. Ішкі сезімдердің ақылға бағынбай лықсып шығуы, қоршаған табиғатпен үндестік. О, шуми, шуми, вода! Буду ли счастлив вновь? Все исчезло без следа - Радость и любовь. (В.Левик аударған). Көк ала бұлт сөгіліп, Күн жауады кей шақта. Өне бойы егіліп, Жас ағады аулақта. Абай «Көк ала бұлт сөгіліп» атты өлеңінен бөлек «Көңіл құсы құйқылжыр шартарапқа» атты өлеңінде: «Өмір сәуле көрсетер судай тұнық» деп суреттейді. Ол адамның көңіл-күйі судай толқып тұрарын, жан-дүниенің құбылғандағы реңкін дөп береді. Гетедегі «Көл жағасында» атты өлеңіне параллель. И жизнь, и бодрость, и покой Дыханьем вольным пью. Природа, сладко быть с тобой, Упасть на грудь твою! (В.Левик аударған). Адамның кейбір кездері Көңілде алаң басылса; Тәңірінің берген өнері Көк бұлыттан ашылса. Сылдырап өңкей келісім Тас бұлақтың суындай, Кірлеген жүрек өз ішін Тұра алмас әсте жуынбай. «Адамның кейбір кездері». Гете су торлаған дымқыл әлемнің жемісі мол боларын ұғындырады. Гетеде тұман - ұлы символ, алдағы күнге сенім ишарасы. Қазақ жырауларына тән кесек сөйлеуді немістің данышпан жыршысынан ұдайы аңдаймыз. Жырауларда белді бекем буу, батырлық, тәуекелшілдік һәм шаһидтік сарын күшті. Түн сұлулығын қос ақын бірдей сүйген. Гетенің «Көркем түн» атты өлеңі куә. Мұнда түнгі құстың сыбдыры, мұңды елес бар. Гетенің Страсбург кезеңін білдіретін өзі сүйген аруының бірі Фридерика Брионға арналған мәтінде грек мифологиясынан алынған бұлбұл құс - Филомела үнсіз қалды дейді: «Сен болсаң оның жылағанын естімей ұйқыда балбырап жаттың. Мынау өлең сенің жазаң» деп жырлайды. Бұлбұлдың сайрауы әр түрлі халықтардың ұғымында ақынның, жыршының кейіптелуі болып табылатын әйгілі образ. Расында бұлбұл құс жұптасар кезде сайрайды екен. Гете - таң сәулесінің ақыны. Таң сәуле - біздің қазақтың эпикалық жырларында, «Қыз Жібекте» суреттелінеді. Кристель - ақынның қол жетпес аруы. Ақын жүрегімдегі сағыныш, құса бөрі болып ұлыса деп өз сезімін суреттейді: «Мен сені ойлаймын. Өмірім онымен ерекше жарқын екен». Айттым сәлем, қалам қас, Саған құрбан мал мен бас Сағынғаннан сені ойлап, Келер көзге ыстық жас. «Жігіт сөзі». Абайда қыз бен жігіттің бір-біріне құмарлығы ашық айтылатын махаббат лирикасында айқын дәлдік бар. «Жаспен жұбану» атты өлеңде Гете көзімде жас барда түнде жылайын деп тебіренсе, Абайда жылау мен жырлау кей сәт қосарлы: «Көзіме жас бер, жылайын!», «Жылайын, жырлайын,/ Ағызып көз майын». Қос ақында сезімталдық өте күшті. Гетеде ай бейнесі көп мағыналы символ болатыны, әйел заты, су, құнарлылық, өлім, жаңғыру, түн - табиғаттағы мәңгі айналымдар, циклді процестер көктегі Күннің серігі Аймен байланысты. Гетеде ай түнгі елестерді тірілтеді, бағзы, өткен дүниені жадқа оралтады, елестердің әміршісі. Айлы түндер - махаббат маусымы, бұлбұлдың әні тәрізді (Гете, «Белиндаға»). Қыз затын ақын табиғат тамашасымен тең қарайды, көктемдей сүйінішпен қабылдайды. Қуана білмеген жан өмірді өгей шешесіндей көреді, бұл ой Гетенің достыққа мадақ жырында бар. Ол «Аңшының кешкі жыры» атты өлеңінде махаббат сезіміне ештеңені теңгермейді: «Арманның шыңы - махаббат!». Данышпан неміс ақыны «Сұрапыл махаббат» атты сыршыл өлеңінде жүректі азаптайтын рақымсыз махаббаттан қашып құтыла алмайды. Ғашықтық - қиын жол Жетсең - жеттің. Жетпей өттің, Не болды? Арманда өмір Өтті, Ойлар ма екен бір мені сол? Салдырап аяқ-қол, Жетпей сертке, Ішім дертке Тез толды. Ажал уақыты Жетті. Мен өлейін, сен сау-ақ бол. «Сен мені не етесің?» - Абай ғашықтықтың дертпен тең екенін жаны күйзеле жырлайды. Нақ осындай көріністі жазбай білдіретін, сүйген жарға қолы жетпей өте үздіккен, ішқұса махаббат сезіміне өртенген хәл Гетенің «Алыстағы аруға» атты өлеңінде суреттелінеді. Абайдың «Қор болды жаным» атты өлеңінде жардың тас бауырлығы ауыр қабылданады. Ғашықтық, құмарлықпен - ол екі жол, Құмарлық бір нәпсі үшін болады сол. Сенен артық жан жоқ деп ғашық болдым, Мен не болсам болайын, сен аман бол. Абай сүйіспеншіліктің физиологиясын асқан сезімталдықпен айқындап тұр. Гете «Жаңа махаббат, жаңа өмір» атты өлеңінде әйелдің қырық есекке жүк боларлық айлакерлігі, сайқалдығы суреттелген. Жас сұлудың көркіне арбалған ақын тіпті оны өле-өлгенше сүйіп өтуге даяр. Сөйте тұра ол жас сұлудың сиқырына арбалудың түбі неге соқтырарын іші сезгендей, оның қылымсуы мекерлік екенін ұғынады. Сондықтан ақын оған қор болғысы келмей, «Ах, махаббат, босатшы мені!» деп жалбарынады. Әйел затының жаратылысына тән залымдық пен үстемдікті Абайдан асырып айтқан ақындар да бұл фәниде бар шығар. Сен мені не етесің? Мені тастап, Өнер бастап Жайыңа Және алдап, Арбап, Өз бетіңмен сен кетесің. Неге әуре етесің? «Сен мені не етесің?» Гетеде «Таптым» атты өлеңі жұбайы Христинаға арналған, сүйген жарын гүл санау, оны гүлдей мәпелеу идеясы анық. Абай арттағыларға жарды таңдап бірақ сүй, ауыстырма деп өсиет қылды. Абайда Тәңірінің бұйрығына бағыну сарыны күшті. Гетедегі «Суретшінің кешкі жыры» - бұл-дағы ақын табиғатының Жаратушы құдаймен байланысын айғақтайды, ақындарын Аллатағала өзінің бар екенін ишаралау үшін жаратқанын бейнелі жеткізеді. Гетедегі ой толғау атаулы қазаққа жат еместігімен баурайды. жүктеу/скачать 36,09 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|