1) XIX ғасырдың екінші жартысы — XX ғасырдың басында Қазақстанның
әлеуметтік-экономикалық және саяси дамуында болған өзгерістер қазақ
халқының рухани өміріне терең әсер етті.
Саяси, экономикалық экспансиямен қоса, құлдыққа салушылардың мәдениеті
күштеп танылды.Патша өкіметінін кертартпа саясаты халыққа білім беру
саласынан мейлінше айқын анғарылады. Отаршыл билік қазақ халкының
мүдделері мен құқықтарын елемей, онын рухани дамуын тежеді.
Қазақстанның әлеуметтік-экономикалық және саяси өмірінде қарастырылып
отырған кезенде орын алған соны құбылыстар қазақ қоғамының қоғамдық
санасындағы елеулі өзгерістерге әкеп соқты. Мұндай елеулі өзгерістер
ұлттық сана-сезімді оятуға жағдай жасады, қазақ қоғамында жаңа
идеялардың, ой-пікірлер мен көзқарастардың қалыптасуын анықтап берді.
Мәдениет тұрғысынан алғанда, дәуірдің жаңалыктары ең алдымен еуропалық
өркениетті, жаңа құндылықтарды бастапқыда әлеуметтік үстем топ
өкілдерінің, адамдардын шағын тобының меңгеруі орын алғанынан көрінді.
Ұлттық зиялылардың қалыптасу жолы бірдей болған жоқ, күрделі және
ұзаққа созылған үрдіс болды. Бұл жағдайдың халық шаруашылығында да,
мәдениетте де мамандар санының өсуінен көрінгені күмәнсіз. Оның барысын
отаршылдық режим жағдайлары, патша өкіметінің бағындырылған халық
жөніндегі кемсітушілік саясаты тежеп отырды. Дегенмен XIX ғасырдың аяғы
— XX ғасырдың басы халықтың интеллектуалдық күштері дамуындағы жаңа
кезен болып табылады.
2) Майдандардағы жеңіске тыл еңбеккерлерінің қосқан үлесі зор. 1939
жылғы санақпен салыстырғанда 1942 жылы Қазақстанда ауыл
шаруашылығы еңбекшілерінің саны 600000 адамға азайған. Ауыл
шаруашылығында еңбектенген ерлердің майданға тартылуымен олардың
орнын қариялар, әйелдер мен балалар басты. 1944 жылы қолхоздағы еңбекке
жарамды ерлердің сандық үлесі – 20%, әйелдер – 58%, жасөспірімдер – 22%
болды. Яғни, майданды азық-түлікпен, шикізатпен іс жүзінде әйелдер,
балалар мен қарт адамдар қамтамасыз етті. Соғыс жылдарында колхоздар
мен совхоздар майданға тек азық-түлік емес, сонымен бірге тірі мал, тіпті,
ауыл шаруашылық техникасын жіберіп отырды. 1942-1943 жылдар
аралығында республика ауыл шаруашылығынан 4111 трактор, 1184 жүк
машиналары, 30318 жылқы майданға жіберілді. Сондықтан да соғыс
жылдары егін салу жұмысының 50%-ін ірі қара атқарды. Тылдағы
еңбекшілер жоғарыдан берілген жоспарды орындау барысында күні-түні
еңбек етті. Соғыстың бірінші жылы мемлекетке 100 млн. пұт астық
тапсырылды. Бұл көрсеткіш 1940 жылмен салыстырғанда 24 млн. пұтқа
артық. Колхозшылар мен совхозшылар өз еркімен еңбек күнін таңғы бестен,
кешкі 22.00-ке дейін ұзартқан. Әрбір шаруа 2-3 адамның жұмысын атқарды.
Әйелдер балаларын балабақшаға тапсырып, күні-түні жұмыс істеп, колхоз
жұмысын белсене атқарды. Мысалы, Алматы облысының 9 ауданының 277
колхозында соғысқа дейін 64369 адам еңбек етсе, соғыс жылдары олардың
саны әйелдер, қариялар және балалар есебінен 68598 адамға дейін өскен.
1942 жылы 450 мың гектар тың және тыңайған жер жыртылып, егін салатын
жер ауданы 17%-ке өсті. Осы жылы Қазақстанда 6809 колхоз болды, оларда
еңбек етуге жарамды 4912001 ерлер, 593407 әйелдер еңбектенді. Нәтижесінде
1942 жылы Қазақстанда егін жақсы шығып, республика бойынша 84,3 млн.
пұт астық жиналды. Батыс Қазақстан, Оңтүстік Қазақстан, Жамбыл, Алматы,
Қызылорда, Қарағанды, Семей облыстары астық жинау жоспарын 102,2-тен
114,9-ке асыра орындады. 1943 жылдан бастап республикада егін егісі
қысқара бастады. 1940 жылы егістік 6808,6 мың га болса, 1945 жылы 6039,9
гектарға кеміді. Себебі 1943 жылдан бастап жаудан азат етілген жерлерге
егін салу жандана бастады. Керісінше, картоп, бау-бақша өнімдерін егетін
жер көлемі жылдан-жылға өсті. Бұл өнімдер 1940 жылы 214,2 мың гектар
егістікке егілді. Сондықтан 1944 жылы колхоздар мен совхоздар мемлекетке
1943 жылмен салыстырғанда 18,2 млн пұт қант қызылшасын, 7 ц. көкөніс,
150 000 ц. мақта артық өткізді. Бұл жылдары республиканың барлық
колхоздары мен совхоздары жоспарларын орындаумен шектелмей, асыра
орындауға бар күштерін салды. Мысалы, Қарағанды облысының Осакаровка
ауданы 1943 жылы 1944 жылмен салыстырғанда мемлекетке 2 млн. пұт астық
артық тапсырды. Соғыс жылдары бір адам майданға кеткен бірнеше адам
орнына жұмыс істеу қозғалысына, жұмыс өнімділігін арттыру барысында
мемлекет тарапынан ұйымдастырылған әртүрлі жарыстарға қазақстандық
малшылар да көптеп тартылды. Мысалы, 1942 жылы бүкілодақтық
малшылар жарысынан қазақстандықтар бірінші орын алды. Сандық
көрсеткіш бойынша 1942 жылдың соңында мал басы 1,5 млн. немесе 1942
жылдың басындағы көрсеткіштен 17%-артты. Мал басын өсіруден
Қызылорда, Қарағанды, Павлодар облыстары алда болды.
3) Дүние жүзіндегі көптеген экономикалық және саяси жаһандау үдерістері
халықаралық құқықтың басты-басты қағидаларын алға қойып отыр.
Қазақстан жекелеген мемлекеттермен сыртқы қарым-қатынасында
халықаралық құқықтың көпшілік таныған нормаларын сақтауды көздейді.
Сондықтан да жас мемлекет үшін БҰҰ, ЕҚЫҰ (ОБСЕ) — (Еуропадағы
кауіпсіздік және ынтымақтастық ұйымы, Халықаралық Еуропалық даму және
қайта құру банктері, Халыкаралық валюта қоры, ЮНИСЕФ, ЮНЕСКО, т.б.
сияқты ірі-ірі халықаралық ұйымдарға мүше болуы аса маңызды жағдай.
1992 жылғы 2 наурыздағы БҰҰ Бас Ассамблеясыныц (БҰҰ БА) 46-
сессиясында Қазақстан Республикасын БҰҰ-ға мүшелікке алу жәніндегі
қаулыға қол қойылды. Халықаралық қауіпсіздікті қамтамасыз етуге ерекше
мән бере отырып, Қазақстан БҰҰ-ның бейбітшілікке бағытталған қызметіне
белсенді түрде қолдау көрсетті. 1996 жылы Қазақстан БҰҰ-ның,
бейбітшілікті қолдайтын шараларына қатыса алатын резервтік келісімдер
жүйесіне қосылған 51 - мемлекетке айналды.
1998 жылы 16 қарашада БҰҰ БА-ның 53-сессиясы «Халықаралық
ыңтымақтастық және тұрғындарды сауықтыру Қазақстандағы Семей
аумағының экологиясы мен экономикалық дамуы мақсатындағы
жұмыстарды үйлестіру» деп аталган қарар қабылдады. Қазақстан басқа да
халықаралық ұйымдардың белсенді мүшесіне айналды. 1998 жылы
республика БҰҰ-ның Экономикалық және әлеуметтік кенесі (ЭӘК)
жанындағы комиссия құрамына кірді. Қазақстанның БҰҰ-ның балаларға
көмек қорымен (БКҚ) ынтымақтастығы кең түрде даму үстінде.
Республикада «Бала мен ана денсаулығы», «Базалық білім беру», «Сумен
қамтамасыз ету және санитария ісі» және басқа да бағдарламалар бойынша
жұмыстар жүргізілді. 1997 жылы Қазақстан БҰҰ-ның балаларға көмек
қорының Атқару Кеңесіне мүше болды.
1996 жылы мамырда ЮНЕСКО (БҰҰ-ның білім, ғылым және мәдениет
мәселелерімен айналысатын ұйымы) делегациясының Алматыға сапары
кезінде үлкел ғаламдық ЮНЕСКО бағдарламаларын («Адам және биосфера»,
«Халықаралық гидрология») жүзеге асыру жөнінде келісімдерге қол
жеткізілді. 1997 жылғы қарашада ЮНЕСКО-ның Париждегі Бас
конференциясында Қазақстан ЮНЕСКО-ның Атқару Кеңесінің мүшелігіне
қабылданды. 1994—1995 жылдарда ЕҚЫҰ-ның төмендегідей
құрылымдарымен тұрақты ынтымақтастық байланыстар орнады: аз санды
ұлттар жөніндегі институты, демократиялық институттар мен адам құқығы
бюросы. 1999 жылдың қаңтарынан бастап Алматыда ЕҚЫҰ орталығы
тұрақты жұмыс істейді.
Достарыңызбен бөлісу: