Ахмет Байтұрсынов пен Міржақып Дулатовтың осы әдебиеттің басы-қасында болуы», ұлт мүддесі жолындағы саяси күресті әдебиетшілердің бастауы – біздің әдебиетіміз үшін үлкен мақтаныш. Қазақ халқының патриархалдық мешеулікке байланып, орыс отаршылдығының езіп-жанушы күшейген тұсында қиналған халықтың жан ашуын алдымен осы екеуі айтты. Халқына жаңа сөз арнады. Бірі сөз тыңдауға салғырт надан халқының құлағына маса боп ызыңдап, екіншісі бар даусымен «оян, қазақ» деп жар салды, XX ғасыр басындағы қазақтың прогресшіл әдебиеті, оның қайраткерлері осы идеядан нәр алды. Халық бостандығы тақырыбына жыр жазған ақындардың барлығы да Ахмет пен Міржақыптың кең қолтығының астынан өрбіді. Отаршылдыққа қарсы күрес, елдің тәуелсіз даму жолына түсуі, алдыңғы қатарлы елдерге теңелу, оқу-білім үйрену, халық тұрмысының ауыртпашылықтарын ашына сөз ету бүкіл дәуір әдебиетінің ерекшеліктеріне айналды.
Ахмет Байтұрсынұлының «Қазақ қалпы», «Қазақ салты», «Маса» өлеңдері, Міржақып Дулатұлының «Оян, қазақ», «Шағым» туындыларыАлаш идеясын насихаттауға арналғаны бесенеден белгілі, ашықтан-ашық көрініп тұр. Сонымен бірге айтар ойын айқындамай, астарлап, шумақтардың шырмауына жасырып жеткізетін жолдар да бар.
Ахмет Байтұрсынұлы «Адамдық диқаншысы» өлеңінде: «Адамдық диқаншысы қырға шықтым,
Көлі жоқ, көгалы жоқ қырға шықтым.
Тұқымын адамдықтың шаштым, ектім,
Көңілін көгертуге құр халықтың»,– деп терең астарлы ақиқаты бар ой жеткізеді. Өнерсіз-білімсіз жұрттың санасын сәулелендіріп, көңіл көкжиегін кеңейту үшін шығармаларын егістікке себетін дәнге, өзін диқаншыға балайды. Ахаңдар бастаған топ қазақтың идеологиясын гүлдендіріп, баптап өсіріп, аманаттап кеткен қазыналарымызға қиянат жасауға қақымыз жоқ.
Міржақып Дулатұлы «Қазақ халқының бұрынғы һәм бүгінгі халі» деген өлеңінде: «Міржақып, неге отырсың қалам тартпай,
Байғұс-ау, оянсаңшы қарап жатпай»,– деген жолдармен бастайды. Көз жүгіртіп оқып шыққан адам бар кінәні өзіне артқан екен, өзін ғана жазғырған, өзін өзі сынға алған, қайраған, осылайша жігерленіп жетілуді көздеген деп ойлауы мүмкін. Алайда көңіл қойып, шын ықыласымен түйсінген жан әлемді өзгертпес бұрын өзінен бастауы керек екенін және ешкімді жазғырмай, сөкпей-ақ өз-өзіне өжет тіл қату арқылы басқаларға да ғибрат бергісі келгенін ұғады.
