Абай поэзиясы қазақ руханиятына бұрын-соңды болмаған жаңалықтар әкелді. Халық туралы жырлары әр қазақтың жүрегіне жетіп, көкіректерді шайдай ашты. Әуелі жас М.Әуезовтің «Қазақ әдебиетінің қазіргі дәуірі» («Шолпан» журналы, 1922-1923 жж) атты мақаласына көз тіге кетелік: «Абайдың өлеңін ішкі мағынасы мен беттеген бағыты жағынан қарағанда, көшпелі дәуірдің өлеңдерінен айырылатын жері – мұнда сүлдері құрыған зар да, әлі құрыған уайым да жоқ; оның орнында қазақ өмірінің кем-кетігін түсінетін көзі ашықтық бар, дәлдеп ауруын тауып, емін айтқан ширақтық бар. …Абай қазақтың жасына білім жарығына ұмтыл дейді, кәрісіне малыңды дұрыстап бақ дейді, атқа мінген жақсыларына елді іріткіге салмай, адал еңбек қыл, қарызыңды атқар дейді. Қазақтың өміріндегі кемшіліктің қайсысына болса да Абай өз емін айтып кеткен».
