69
интертекстуалдылық деп есептеледі [8, 41]. Бұл жағдайда ақын сөйлеу
субъектісін сатылап, ақын – Құрманғазы
(Жүрерде арба көзбенен жалғыз күй
шертті) – лирикалық кейіпкер
(Күніге енді көзбенен жалғыз күй шертем) –
болашақ ұрпақ (
Олар да кейін көзбенен жалғыз күй шертер) ретінде бірнеше
өзгертсе де, күй семантикасын беретін интертекст өткенді, қазіргіні, болашақты
жалғастырар таңба деп түсініледі, яғни күй халық
арасында тарағалы қанша
уақыт өтсе де, өзіне қажет еткен жағдайда оқырман, демек, кез келген адам бұл
семантиканы әрқашан да жаңғыртып отырады.
Келтірілген мысалда ұлттық музыкадан алынған кішкентай ғана үзінді
вербалданып берілсе, прозалық туындыларда сөзбен сипатталып берілетін,
майлы бояумен салынған суреттер – көбіне
жазушының қиялынан туған
шығармалар.
М. Мағауиннің «Өмір жыры» хикаятында мазмұндық-астарлы ақпар беріп,
мазмұндық-концептуалды ақпарды ашуға көмектесетін «Алғашқы махаббат»
полотносы проспективті қызмет атқарады, яғни
кейіпкер-Суретші басынан
өткен сүйіспеншілік тарихына сілтеме. Жоғарыдағы мысалда күй семантикасы
авторлық баяндауда вербалданса, бұл мысалда претекст кейіпкерлер диалогінде
келтіріледі:
«…Суретшіде ондай дүние бар. Жаңылмасам, «Алғашқы
Достарыңызбен бөлісу: 
