355
Айтыс II том
Болса да, сөзім жалған, мұным шын да,
Меңзеймін хан-төреге келбетіңді,
Ойлаймын болады деп халыққа тұлға.
Айрылып халық, ағайын, қарындастан,
Қыдырып не себептен жүрсің мұнда?
Жүргенде өз еліңде, шыныңды айтшы,
Назарың түсіп пе еді мендей қызға?
Сейдәлі:
Қашаннан сөйлеп жүрген мен бір жорға,
Я, Жаппар, өткен бабам, өзің қолда!
Адамның ала жібін алған емен,
Рұқсатсыз иесінен, жатса жолда.
Тең басқан төрт аяғың, Ділдә жорға,
Отырмын ізіңе еріп зорға-зорға.
Жас күнімнен бұл несібем шашылған соң,
Жігітті тартады екен әрбір жолға.
Жүргенде өз елімде сендей қызды,
Жүруші едім сатып алмай қара пұлға.
Ділдә:
Жат қандай, жақын қандай, жаман қандай!
Зат қандай, затсыз қандай, асыл қандай!
Екі көз, екі аяғы болса-дағы,
Арасы адамзаттың жер – аспандай.
Өлеңге өзім-дағы сенгендіктен,
Ду болса, көп сөйлеймін бір жасқанбай.
Жасымнан Ділдә сұлу өлеңші деп,
Дабысым шықты жұртқа, әне, сондай,
Бүгінде пенделерде тазалық жоқ,
Ішіне алтын зердің мыс қосқандай.
«Алмаймын қара пұлға сендей қыз», – деп,
Сөз болды бұл не деген, япырм-ай!
Тентіреп, Үргеніштен келген молда,
Осы, шіркін, бай ма екен мақтанғандай?!
Достарыңызбен бөлісу: