132
Қазақ өнерінің антологиясы
Сыймаған тіл аузыңа ақын болсаң,
Үш ауыз кеңесім бар мен сұрайын.
Құдайберген:
Аспанның
бауыры жазық бір кең дала,
Жаратқан ғарып қылды Құдай пана.
Ақын боп сөзден қашсақ жүреміз бе?
Ыбеке, кеңесіңді сұрап қара.
Ыбырай:
Ия, балам, тыңдап отыр сөзді барлап,
Мен саған ұқтырайын сөзді ыңғайлап.
Мұхаммед пайғамбардың заманында
Бір ғарып дарияға салды қармақ.
Дарияға сол ғарыбың қармақ салып,
Алыпты дариядан нені қармап?
Құдайберген:
Ыбеке түсіп
кеттің бұл мінезге,
Жоқ па еді жұмбағыңыз бұдан өзге!
Моллалар шариғатқа қарап отыр,
Қалмасын бір жаласы соңыра бізге.
Сегіз жыл мектеп жүзін көріп едім,
Кітаптан көрініп тұр біздің көзге.
Қамыстан күркесі бар бір кемпір, шал,
Бір түнде жайнамазға жатып жылар.
Жылағанда
мал бер деп, жылаған жоқ,
Құдайдан жалбарынып бала сұрар.
Алла емес, түсінбейтін айтқан сөзге,
Тілегін қабыл етті сол бір кезде.
Дейтұғын Зейнілғабиден бала туды,
Нәрсесі қармақ салған сол емес пе?
Дыбыста
сират көпір дәл қасында,
Күмбезде Зейнілғабиден тұр емес пе?
Ыбырай:
Ия, балам, нағып болды саған оңай,
Құрылған мен емес пе сөзге тоғай?
133
Айтыс II том
Сыймаған тіл аузыңа ақын болсаң,
Қонады бір ағашқа дәл үш торғай.
Екеуі ұшса, бірі қозғалады,
Бірі қалып, екеуі жоғалады.
Ия, балам,
бұл жұмбақты шешіп берсең,
Осыдан ақындығың сыналады.
Достарыңызбен бөлісу: 
