Айтыс II том
Әкімгерей:
Айттың ба тойғаннан соң бүгін мұны,
Әркімнің бұл сөзіңе келер жыны.
Несіне тойғаныңа мас боласың,
Қаңғырып ішкен, қасқа, жуындыны.
Бұл жерде әулеті жоқ, тумасы жоқ,
Осының өлсе түсер кімге құны?!
Қызыл жыршы:
Еш жерге жете алмайсың бұл ойменен,
Кей жаман жүрген жерін лайлаған.
Ақымақ алды-артын болжамайды,
Өз сөзін өзі мақтап, шырайлаған.
Қаһары келсе, фишрат таптырады,
Жүргенде ойының келіп Құдайменен.
Әкімгерей:
Еш адам бай болмайды сараңдықпен,
Мақсатқа әкім жетпес арамдықпен.
Есебін еш нәрсенің біле алмай,
Халықсың тозып кеткен жамандықпен.
Қызыл жыршы:
Еш адам бай болмайды есеппенен
Дүние тең суға еріген кесекпенен.
Бұл нәубәт өз басыңа кеп қалмасын,
Дүние ешкімге опа көрсетпеген.
Әуелі Құдай, әулие жар бола гөр,
Ұстастық бір ақырған есекпенен.
Әкімгерей:
Сөйлейсің қалай-қалай сөзді, қасқа,
Әлі тиген жоқ па еді басың тасқа?
Өмірінше тозғындаған халықсың ғой,
Тимеген ауыздарың өмір асқа.
Қызыл жыршы:
Артық па біздің елден қызықтарың?
Еліңе ел екен деп қызықпадым.
Тозғында, дуана боп жүрсе халқым,
146
Қазақ өнерінің антологиясы
Тағдырдың көрген шығар сызықтарын.
Атаусыз өлгендерің қалып жатыр,
Кірмейді құлағыма быжықтарың
Інісі ағасының қызын алған,
Көп екен елдеріңде бұзықтарың.
Әкімгерей:
Ақтайсың бұзықтықпен бұзылғанды,
Маңдайға қайдан білдің сызылғанды?
Бес жасар, он жасардан ұстап беріп,
Бірталай біздің халық қызыңды алды.
Қызыл жыршы:
Қарашы айуанның ауызына,
Мас болып бес-алты пұт азығына.
Қыз бенен қой қай жерге кетпеуші еді,
Қартайған қыз көрдің бе қазығында?
Тағдырдың қууымен қылсаң, жазығы не?
Өзіңнің қыз, қатының талақ болды,
Қарыған қаз көріп пе ең қаз ішінде?
Әкімгерей:
Ай, қасқа, тарта сөйле тіліңізді,
Сандалдың, бірің көрмей біріңізді.
Әуелі келген кезде біздің елге
Көрген жан шошушы еді түріңізді.
Жерлеріңде қасиет болмаған соң,
Көре алмай сандалдыңыз күніңізді.
Қызыл жыршы:
Ақымақ, жамандама елімізді,
Жылан кеп, үзіп кетті белімізді.
Өзіңнің бар қатының талақ болды,
Қасиетсіз деп айттың жерімізді.
Бет алдыңа ақырған есексің ғой,
Білмейтін ата мен тегіңізді.
Білмейсің Қожа Ахмет Иассауиды,
Қой енді былшылдаған кебіңізді.
Шайқысылам, осыны өзің ап келдің бе,
Айтысып, ап берер деп кегімізді?
147
Достарыңызбен бөлісу: |
