Айтыс II том «КҮлтегін»

301
Айтыс II том
Өлеңменен айтыста
Тартушы едім қадақты.
Таразыға түскенде
Тартынбай сөйле, Мәйкежан,
Бала екенсің талапты.
Сен қандайсың, мен қандай,
Белгілі болар әлі-ақ-ты.
Мен – ақ тұйғын, сен – торғай,
Жаздым, міне, қанатты.
Мәйке:
Ілгері кеткен егдесің,
Құнан да, тай да табың жоқ,
Байлықтан біткен бағың жоқ,
Көрмегендей шағың жоқ.
Мақтаннан еш береке өнбегендей,
Қамтитып көкірегіңді қаққанменен,
Қайда бар мал мен басың өрлегендей
Аттыдай жаяу тұрып мақтанғанмен.
Мұныңмен сөз орнына келмегендей,
Без, шіркін, мысыққа да бітетұғын,
Мияулап, мауық іздеп, шөлдегендей.
Көтеріп өзіңді-өзің қампиясың,
Жайыңды Мәйке барып көрмегендей.
Бақтыбай:
Тау суындай тасулы,
Келтірме, байғұс, ашуды.
Перінің қызы болсаң да,
Кемітпей сөйле басымды.
Танымайсың нәсілді,
Он екі жасқа келгенде,
Аруағым әлде шашылды.
Кедейсің деп кемітпе,
Мен сияқты асылды.
Жаратты Бақтыбай ғып Құдай мені,
Бір сөздің айтатұғын келді жөні.

302
Қазақ өнерінің антологиясы
Келді ме Түлен түртіп сен, бейбақты,
Қалайын бір айттырып, келсе, жөні.
Мәйке:
Жақсы айтсаң, Бақтыбай,
Ақ маңдайда бағың бар.
Қалыңмалға жеткендей
Жазған-ау, қанша малың бар?
Көрініп тұрған түгің жоқ,
Көрсетпей жиған қазына,
Қанша сенің халың бар?
Күшік деген халықта
Некелеп қойған жарым бар!
Қара суда балық бар,
Айтқан сөзде парық бар,
Күшік деген халық бар,
Он үш айда жетемін,
Соған шейін алып қал.

жүктеу/скачать 0,96 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: